Aysel git başımdan ben sana göre değilim
Benim için kirletme aydınlığını
Ben kötüyüm, karanlığım, biraz çirkinim...
Sayfa 83Kitabı okudu
Tadı kaçmıştı artık buraların. Bundan sonra ne varsa büyük kentlerde vardı.
Sayfa 61
Çalışmazlarsa, iş güç sahibi olmazlarsa yutardı bu şehir onları. En yakın akrabadan bile bir dilim ekmek alamaz olurlardı.
Sayfa 73Kitabı okudu
Ama yine de sevgisini, sevdasını anlatamazdı. Bir şeyler mutlaka eksik kalırdı. Çünkü ayrılıktan çok aşktan fazlaydı yaşadıkları. Sözün, yazının gücü yetmezdi ki tüm bunları anlatmaya...
Sayfa 56Kitabı okudu
Serseri adam, dedi kendi kendine. İşte böyle efendi ol. Kırmadan, dökmeden konuş. Az önce uzakları yakın etti o tekmelediğin alet. Gül'ün sesini alıp getirdi o bana. Ağızsız dilsiz mi sanırsın o aleti? Senin gibi insan kılıklılardan daha fazla canı var onun.
Sayfa 39Kitabı okudu
-Biliyor musun anne, dedi Ahmet. İstanbul'un ağzı da fena kokuyor.
-Şehrin ağzı mı olurmuş oğlum?
-Neden olmasın. Ağzı da var, gözü de. Her şeyi var. Ama yalnız yüreği yok.
Sayfa 8Kitabı okudu
Ankara'ya usul usul kar yağıyordu ve Ankara'nın karı
saçlarına ne de güzel yakışıyordu zahmin...
Ben seni ateşin içine çektikten sonra bile bana dokunamazdın.
Öyle ben kokardın ki koynumdaki sana boylu boyunca uzanırdın.
Yüzümün saçlarının değdiği yerlerinde acemi rüzgârlara esmeyi öğretirdin.
Ellerini tutmak gusle sebepti ya,
sıcaklık
Uzaklar, ses geçirmeyen duvarlar gibi aralarına girmişti.
Sözde taşı toprağı altınmış bu şehrin. Yanlış söylemişler. Taşı ayrılık, toprağı ise gurbetmiş.