Ama artık çocuk değilim. Bu dünyada, ebedi bir mutluluğun olmadığını bilecek yaştayım. Hayatım, kendimi olduğum gibi kabullenmeye çalışmakla geçti ve kendimi olduğum gibi kabullendiğim günün ilk günü bugün.
Nermin Yıldırım ın okuduğum ilk kitabıydı. Dilini çok beğendim. Kelimeleri ustalıkla kullanışı beni etkiledi. Şimdi sırada Dokunmadan kitabı var. Lakin şunu demeden edemeyeceğim. Kitabın sonunun böyle bitmesi, babalarıyla ilgili olan gerçek, insanı tiksindiriyor. Ve artık günümüzde bu kurgu öyle çok kullanılıyor ki sıradanlaşıyor. Keşke başka türlü bitseydi. Keşke cinsellikle ilgili detaylar fazla olmasaydı.