Acı, insana dışarıdan dayatılmış, onu kötürüm eden bir olgudur ama gülmek insanın kendisinin yarattığı bir yaşama büyüsüdür.
Kendi kusurlarıyla yüzleşecek bir yüce gönüllülük gerektirir. İnsan böylece, başka insanları da kusurlarıyla sevmeyi öğrenecektir.