Evet, sevmek beklemektir..
Duygularımı ifade edecek kelime bulamıyorum.
Kitabı elime alır almaz, türkü eşliğinde bu muazzam kitabı bitirdim..
Ağlaya, ağlaya.. şuan bunları yazarken arka fonda halen " Elif dedim, be dedim" çalıyor ve göz yaşlarımı tutamıyorum.. Yine her zaman ki gibi, her eserinde olduğu gibi, muhteşem dedirttecek bir kitap.. gönlünüze sağlık @1fatihduman ..
Ah Ayşe.. Ah Ömer Amca.. Ah Ahmet..Elif..
Bu eser, romandır.. ama gönle direk inen bir roman..
#alıntı :
" Neden ve nasıl böyle oluyor bilmiyorum ama tam unutmak üzere olduğun şeyleri aniden hatırlamak zor geliyor insana. Ne zaman başını yastığa koysa unuttuğunu sandığı her şey dört bir yandan sarıyor insanı. Hiç aklında yokken bir şarkı duyuyorsun mesela ya da bir şiir, belki de bir kelime bir korku geliyor doluyor genzine, bir ses işitiyorsun onu sesini benzetiyor ve sonra unuttum dediğin her şey eskisinden çok daha şiddetli gelip de yerleşiyor zihnine.. Uyku falan yok devamlı ve sadece düşünüp duruyorsun.. Zihnin karmakarışık yani.. "
Ve evet, beklemek de sevdaya dâhil.. Ölüm ile ayrıliğı tartmışlar, elli dirhem fazla gelmiş ayrılık..
Unutmadan, her bölümün başında, hatta aralarında bile türkü parçaları hikayeye lezzet katmış. Çünkü değerli yazarımızın rica ettiği gibi, "türküleri dinleyerek okudum yazdıklarını.." M U H T E Ş E M D İ .. Gelecek romanlarınızda devamını olmasını çok isterim, sizin imzanız gibi olmuş olur, her başlıkt bir türkü..
Sevgiler..
Okuyun.. gönlünüze iyi gelecek
Dokuz Oda Cinayetleri 
Ayşe Erbulak
