Kovalev mutluluktan neredeyse kahkaha atacaktı. Fakat bu dünyada hiçbir şey sürekli değil, bu yüzden de neşe ikinci dakikada birinciden farklıdır, üçüncüde biraz daha zayıflar ve sonunda tamamen yok olur.
İnsan, şahsi hayatının sürdürebilirlikle ilgili olan kısmını değişken, kendinden bağımsız olarak hareket eden fani bir şeye bağlarsa
ayvayı yiyor, gerçekten de.
Mutlu son dediğimiz nedir ki Osman? Anlatanlar, hikayenin mutluluğa yakın bir yerinde anlatmayı bıraktıkları için birilerinin sonsuza dek pembe bulutlarda yaşadıklarını sanıyoruz.