Ayşe'nin bu zamanki mektupları pek cansız. Onun da benim gibi içi boş mu?
Sayfa 133Kitabı okudu
1888'de Nietzsche, fiziksel ve bilişsel çöküşünden ve "delilik mektupları"ndan bir yıl önce, "Bu oğlan soluyor ve erken solgunlaşıyor. Arkadaşları durumunun o veya bu hastalıktan kaynaklandığını söylüyor. Ben derim ki: hastalanması, hastalığıyla mücadele etmemesi zaten fakirleşmiş bir hayatın sonucudur" yazdı; bu cümleler derin bir farkındalık gerektiriyor ve bugün de her hastalığa öznel bir açı getirerek işlevlerini koruyorlar: hastalık onu ya kalıtsal bir yatkınlıktan, kişisel adaptasyondan, hayatındaki kazara olaylardan veya bütün bunların hepsinden ötürü orada bekliyordu ve o buna direnebildiği müddetçe hastalık bazı atakları tetikledi ama sonrasında durdu; filozof artık bunlardan kendini koruyamayacak hale geldiğinde, hastalık onu boğdu: bilinçli veya bilinçsiz, Nietzsche teslim oldu; teslim olmak tam anlamıyla bir cupio dissolvi* değildi; tersine hayatı ve hayatın birey için planladıklarını terk ettiğinin işaretiydi. Nietzsche'nin bahsettiği bu yoksullaşmış hayat hastalık sayesinde bereketlenebilirdi. Bugünün "iyi hal"i her koşulda korumaya yönelik yaklaşımları düşünülünce bu düşünceler çapraşık ve acayip duyulabilir.
*cupio dissolvi: çözülme arzusu
Sayfa 23 - Scala YayıncılıkKitabı okudu
Ayşe Sıtkı (İlhan)
1912-2008 tarihleri arasında yaşadı. Sabahattin Ali'nin kendine yazdığı mektupları, 1991 yılında İki Gözüm Ayşe başlığı altında, kitap olarak Ataol Yayıncılık tarafından yayımladı.
Sayfa 52 - DESTEK YayınlarıKitabı okudu
Ayşe'nin Mektupları
En güzel dünyaları
yaktık ellerimizle
Sayfa 103 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Ayşe'nin Mektupları
Herkesle kavga ediyorum
karışıyorum her şeye,
üstüme vazife olmayan işlere sokuyorum burnumu.
Tatsız bir insan oldum velhasıl.
Senin bu hale düşmeni istemem,
yeryüzündeki bütün iyilikler sende olmalı.
İşte saçma sapan bir mektup sana,
artık ben saçma sapan oldum.
Sayfa 844Kitabı okudu
Ayşe'nin Mektupları
Birbirimize neye mal olduğumuzu anladık bu sefer.
Hiç kavga etmeyiz gibi geliyor bana artık,
yoksa yine eder miyiz dersin?
Sana dehşetli ihtiyacım var.
Bugünlerde çıksan bana ne büyük iyilik edersin.
Hiç bu kadar yapyalnız kalmamıştım.
Sayfa 842Kitabı okudu
Ayşe'nin Mektupları
Hem anlatsana bana:
nasıl oluyor da çıldırmıyoruz
öleceğimizi bildiğimiz halde?
Yoksa, ben ölmem gibi mi geliyor insana.
Dayım söylüyor:
cephede herkes böyle düşünürmüş,
doğru mu?
Yoksa ölmeye de mi alışıyoruz
ihtiyarlamaya alıştığımız gibi.
Bence bunun sebebi şu:
herbirimizdeki kısalığına rağmen
yaşamak daha kuvvetli ölümden...
Sayfa 839Kitabı okudu
