Ayşenur bakaç
@aysenurbakac
Anestezi teknikeri
Üniversite
56 okur puanı
Mayıs 2017 tarihinde katıldı
Bize güç veren şey aynı zamanda en büyük acizliğimiz de olabilir. Ne olduğumuzu ve ne olabileceğimizi ancak kendimizle yüzleşebilirsek anlayabiliriz
İnsan, sevdiği birine duyduğu öfkeyi nefrete çevirmeye çalıştığında, altında ezileceği bir yük alırdı sanki sırtına.
Farklı iki gezegenin insanlarıydılar, o kadar farklıydılar ki birinin iltifatı diğerinin hakareti, birinin ilgisi diğerinin sıkıntısıydı.
Okur Takip Önerileri
İşte en kötüsü de bu ya! Hayat, doğru cevapları olmayan bir sınav. Her şeyi en baştan yeniden yaşama şansım olsaydı yine aynı şeyleri yapar, aynı yanlışları tekrarlardım
İkisinin konuştuğu, birbirine dokunduğu, hatta seviştiğ gibi düşünceler beynimi kurt gibi kemiriyor. Bu kuruntuların bana verdiğe büyük acıya rağmen kendime işkence etmeye devam ediyorum.
O dönemde çok acı çekmiş olmalıyım, ama öyle olması gerektiğini anlıyorum. Bir acı sonuna kadar yaşanmadıkça geçmez..
Ne isterse yapmış olsun, bizi ayıran şeylerin üstünde, birleşebileceğimiz duygular vardı.
Senin bendeki hayalin bana ait bir şeydir, ona tecavüz etmeye hakkın yok
Ben de herkes kadar yalnızlıktan ürkerim, fakat evlenmek insanı bundan kurtarıyor mu? Bazen kalabalıkların ortasında, tek başına kaldığımız vakitlerdekinden daha yalnız değil miyiz? Öyle zamanlarda kendimizle bile baş başa kalamıyoruz...
İçinde bir hatırlama korkusu var. Bütün mazi, bir tehlikeden uzaklaşır gibi halin şuurunda kaçıyor.
Kim bilir... Belki uzak bir günde, büsbütün başka insanlar olarak tekrar karşılaşırız ve belki gülüşerek birbirimize ellerimizi uzatırız...
Sonra seni seviyorum... Neden sevdiğimi bilmeden seviyorum... Bu sevgiyi her gittiğim yere beraber götüreceğim...
İlk andan itibaren tamamen başka dünyaların insanları olduğumuzu anladığım halde beni burada tutan ve seni gördüğüm zaman içimi sevinçle dolduran neydi?
İkimizin ayrı dünyaların malı olduğu muhakkak... Yalnız seni deli gibi seviyorum
Zannediyorsun ki, hepimiz birer makineyiz ve evvelden kurulduğumuz gibi işleri. Bir yerde bozukluk oldu mu, derhal orayı söküp atmak lazım!.. En kuvvetli insanın bile bazen ne kadar zayıf anları, istediğinin tam aksini yapmaya mecbur olduğu dakikaları bulunduğunu nasıl inkar edebiliriz? Böyle hadiseler hiç kimseyi olduğundan daha fena, yahut daha iyi yapamaz!