Birlikte dışarı çıktığımızda rüyada olduğumu düşündüm, bu gerçek olamazdı. Neredeyse on yıldır değil dışarı çıkmak balkona bile çıkmamıştım.
(...) Gün bittiğinde hapishaneme dönmek düşüncesi bile beni hasta etmeye yetiyordu. İnsan bilmediği şeyleri aramaz, istemezmiş. Ben yıllardır evin dışını görmeden yaşamayı öğrenmiştim ama şimdi neler kaçırdığımı görmüştüm ve bununla nasıl başa çıkacağımı bilmiyordum.
Sayfa 14 - Artshop YayıncılıkKitabı okudu
Meyvelerden incirdi anneannem... Günlerden cuma... Seslerden kahkaha...
Elif YalçınKitabı okudu
Orda bir köy var uzakta.
Kelimelerin, duyguların üstünü örtmediği zamanlar. Yaşamın; çağlayan ırmak, esen rüzgâr, gösterilen emek, akıtılan ter, doğmadan başlanan günden ötesine uzanan anları.
(Meyrem KARADENİZ)
Sayfa 133 - Artshop YayıncılıkKitabı okudu
Kendi evimizde yaşanmıyorsa, kurgudan mı ibarettir?
Ne diyeceğimi bilemeden gözlerine baktım. "Ben daha on dört yaşındayım, kimseyle evlenmek istemiyorum". Titremeye başlamıştım.
(...) Ama babamın cebinde büyük bir kozu daha vardı.
"Eğer sen evlenmezsen Sevim evlenir. O senin gibi değil, biricik babasına kıyamaz.”
(...) Benim tek zayıf noktamı biliyordu. Benden bir yaş küçük olan kız kardeşimi hiçbir koşulda ateşe atmazdım.
Sayfa 11 - Artshop YayıncılıkKitabı okudu
Önyargının ve cehaletin zamanı olmadığı gibi coğrafyası da yoktur kızım.
Sayfa 63 - Mükerrem