Komşumuz Ayşe'nin onüç yaşındaki oğlu, saman toplayıcı olarak durduğu yerden fırladı, Kasım'ın boynuna sarıldı ve gözyaşları içinde öpmeye başladı.Ben dudaklarımı kanatırcasına ısırdım. Olanca sesimle bağırmak istiyordum ama Suvankul'un sözlerini hatırlayarak kendimi tutabildim.
Kasım, küçük Baktaş'ı kucaklayıp havaya kaldırdı, onu yanaklarından öptü sonra usulca sürücü yerine çıkarı oturttu ve aşağıya indi.
Aytmatov'un gözyaşları...
"Cengiz Aytmatov, temkinli ölçülü biriydi, toplum içinde kolay kolay duygularını belli etmezdi.Sadece üç halde bu prensibi çiğnemiştir: Çok sevdiği annesi Nagima vefat ettiğinde, uzun bir hastalık döneminden sonra Bübüsara Beyşenaliyeva vefat ettiğinde ve iki çocuğunun annesi ilk eşi Keres Şamşibeyeva vefat ettiğinde ağlamıştır...Gerçi Aytmatov'un ağladığını başka bir olayda da kendi gözlerimizle görmüştük sessizce Atabeyit'te (Ata beyit ismi bizzat Cengiz Aytmatov tarafından teklif edilmiştir)babasının mezarına çiçek koyduğu zaman."
Sayfa 17 - Bengü Yayınları, Ankara 2018.
Ana-Beyit mezarlığının bir efsanesi, Juan-Juanlar’ın bozkırı işgal ettikleri çağlara dayanan bir hikâyesi vardı: Sarı-Özek’i işgal eden Juan-Juanlar tutsaklara korkunç işkenceler yaparlarmış. Bazen de onları komşu ülkelere köle olarak satarlarmış. Satılanlar şanslı sayılırmış, çünkü bunlar bazen bir fırsatını bulup kaçar, ülkelerine dönerek
Sayfa 142 - Ötüken
