AYTMATOV'A SESLENİŞ
Dünyaya bir "Cıngız Ata" geldi fakat geçmedi. Destan anlatırken destanlaşan bir yazar görmek isteyen onun eserlerine baksın.
Lise 3. sınıftayım. Edebiyat en sevdiğim ders her zamanki gibi...Ders kitabımızda Aytmatov'un Cemile hikayesi var. Karşımızda Danyar gibi yakışıklı bir edebiyat öğretmeni.Bize Cemile'yi anlatıyor ve noktayı koyuyor: "Dünyanın en güzel aşk hikayesi!"
Yıllar geçiyor benim Aytmatov sevdam artarak büyüyor.Lisede hafızama kazınan bu isim hala dipdiri, ışıl ışıl. Şimdi ben bir edebiyat öğretmeniyim. Öğrencilerim "Hocam en sevdiğiniz yazar kim?" dediklerinde aklıma ilk o isim geliyor: Cengiz Aytmatov
Beyaz Gemi'deki çocuk ile birlikte Isık Gölü'ne bakıyorum her gün.Babamı bekliyorum.
Gülsarı ile bozkırlarda dörtnalayım. Öğretmen Durşen hayallerimde...
Asya göz kırpıyor ve sesleniyor: "Sevgi neydi?"
Juan Juanlar'ın mankurtlaştırdığı Coloman okunu Nayman Ana'nın sol göğsüne sapladığında oradaydım. Gözyaşları ile bağırdım: Yapma, annen o, yapma!"diye. Ama dinletemedim.
Dişi Kurdun Rüyaları'nda gezerken Toprak Ana ile dertleştim. Ben onun eserlerini okumadım yaşadım âdeta. Şimdi 21. asırdan kaçacak yer arıyorum.Romanlara sığınmak da yetmiyor artık.
Cengiz Ata, artık bir yazar olmaktan çıktın. Bir destan anlatıcısı olarak destanlaştın.
Az insana nasip olur böyle bir pâye...
Ruhun şad mekânın cennet olsun...