* Bir eksiklik var sanki üzerimde
Yokla yüreğini
Yoksa sende mi kaldım...
* Ben seni
Bir kulun ebedi ibadetinin mükafatı olan
Cenneti kadar hak ediyorum
Sen kiminle günah işliyorsun?
Bu coğrafyada şair olmak zordur
Hangisini yazayım?
Aşk acısını mı, halk acısını mı...
Birini çok sevince gitmesin istiyorsun,
Çok sevince gidiyor.
Bir tebessüm bin kederi alt ediyor imiş
Umutla ayaklanan insanlardan anladım...
Şimdi özledim desem anlamazsın
Anlayamayacak kadar uzaksın
...
Min di tarîyê de nehêle
Ez ji tinebûna te yê tarî ditirsim...
***
Yokluğunun karanlığından korkarım
Beni bir karanlıkta bırakma...
Dokuz ekmek parasını bir güle vermek
Gücüne gidiyordu adamın
Tutup boynundan öpüyordu kadını…
İkimiz de eşit sayılırız artık;
Sen beni kaybettin,
Ben kendimi...
“Bîngol şewtî” misali
Acılarımızı bile
Halaylarla dile getiren bir milletiz.
Deliyiz vallahi deli...
bırak sorma beni bana
kendine sor
“nasılım” diye.
sen nasılsan öyleyim
senin gibiyim işte...
...
ben
soğuk mevsimlerde de sevebilirim seni
sevmenin mevsimi yoktur nasıl olsa
...
Gözlerinden öperim senin
Gözlerinle yetinmem
En derininden öperim senin
En derininden
...
Biliyorum;
Gidenin şiirini okumak güçtür...
Ya ben
Nasıl unutayım şimdi?
Omuzlarında ağladığım,
Yüreğini memleket bildiğim birini...
seni sevmediğimden değil ki,
hak edemeyeceğimden korkuyorum.