Bu pandemi döneminde hepimiz daha çok eve kapandık, daha çok yedik, daha az hareket ettik. Ben de herkes gibi sürekli market ürünleri, hamur işleri, cips, kola gibi şeylerle beslenince ve bütün gün hareket etmeyince vücudum isyan etmeye başladı. Kendimi neredeyse hiçbir iş yapmamama rağmen çok yorgun hissetmeye başladım ve bu konu hakkında
bu sabah yatağın solundan değil, sağında da değil, önünden kalktım
dişlerimi sol elimle fırçaladım
gözümü açar açmaz telefona bakmadım (5dk dayanabildim)
yapacaklarımın listesini çıkarttım
içeride yemek bekleyen sabinin Youtube sarmalına karışmadım,
maillerimi biraz soluklanıp, yatağı topladıktan sonra kontrol ettim ki uzun zamandır yatak
Biz gençliğimizde her pazartesi gecesi kendisini pürdikkat izlediğimiz dizilerin etkisiyle sokakta volta atıyoduk . Hadi reklam olmasın diye söylemeyecektim ismini ama söylemiş olayım Kurtlar Vadisi'ydi ismi. Ertesi gün okula paltomuzla gelirdik olum.Böyle uzun olanından. Almak için mahallenin fırınında gece on sabah dokuz arası çalıştığımız,
İyisiyle kötüsüyle, sevinciyle hüzünüyle geride koskoca bir yıl bıraktık. Birlikte güldük eğlendik, birlikte ağladık, birbirimizi teselli etmeye çalışıp daha çok ağlattık bazen hep birlikte azar işittik ama ciddiye almadık. Sizinle biraz geç tanışmış olabiliriz ama bu yılın bana kazandırdığı en güzel şeylerden birisiniz. Normalde böyle duygusal şeylerin insanı değilim ama öyle içimden geldi aşağıya da aklınıza gelen saçma anılarımızı yazabilirsiniz :")
@Benegenininicisi