“Herkes dünyayı değiştirmeyi düşünüyor; kimse kendini değiştirmeyi düşünmüyor”
Hiçbir şeyi hatırlamak istemiyoruz. Yeter artık(!) diyoruz. Dönün sırtınızı geçmişe! Ne bıraktım arkamda?
— Sevin beni, dedi. Yalvarırım, sevin beni. Istırap çekiyorum çok... Korkuyorum... Yalnızlıktan korkuyorum. Sevin, sevin beni...
Çok basit bu: Sözünün eri olmak gerek.
Henüz vakit geçmemişken, kurtuluşunuzu bulunuz. Çünkü düşüncelerinizle hazineleriniz, tarihin çöplüğüne merhametsizce atılacak...
Kendi kendini incelemeye başladı. “Yakında otuzuma basacağım,” diye düşünüyordu. “Şu ana kadar kendiliğinden biten otlar gibi yaşadım. Bomboş bir çöl! Koyvermişim kendimi! Benzerlerime karşı ne bencil, ne kaygısız yaşamışım. Vakit geçmeden kendimi toplamalıyım.”