Güzel bir söz sarfetmiş bulundum. "Maneviyatın dem tutması." İnsan olarak aslında en büyük eksiğimizin sevgi olduğunu düşünüyorum. Maneviyatın temeli zaten sevgidir. Bunu saf bir şekilde kalbimizde var edebilmemiz, sadece iyi insanların yapabildiğini düşündüğüm bir olaydır. Bu sevginin en yararlı hali tabiki de karşılık bulduğu halidir. Tek başınada kalbi güzelleştirir ama yorar. Çünkü mutluluk, tek bir kalple ulaşılabilecek Bir şey değildir. Her kalbin mutluluğu başka bir kalpte gizlidir. Sadece aşk olarak adlandırmadığınızı düşünüyorum. Manevi bağlar çekirdekte hep iki kalp bulundurur. Bağların kuvveti sevginin derecesinde midir yoksa sürekli ve sonsuz oluşunda mı?
Bana göre sürekliliği daha güvenli elbette. Kısacası iki kalp ortak paydada buluşup mutluluk kapısına eriştiğinde, kapının ardındaki yolda önemli değildir azlık çokluk. Emin olabildiğimiz en kesin yargı mutlu olunacağıdır ki bu, tek
başına yeterlidir. Evet umarım maneviyatınızın dem tuttuğu bir kalp ile karşılaşırsınız. Benim gibi demli seviyorsanız işiniz zor bilesiniz.
600 vekilin hangisi beni temsil ediyor bilmiyorum, inşallah biri ediyordur :)
En demokrat memlekette bile çokluğu azlık temsil eder. Kendi ihtiyariyle kendini tasfiye ederek en layıkları ayıran çokluk son karar hakkını bir avuç adama bırakmıştır.
Biz çocukken az şeyimiz vardı ama daha bi zengindik. Çokluk veya azlık değil zaten mesele.. Kıymet bilmek, değer bilmek, doğru hislere sahip olmak önemli olan. Düşünsenize, bir çocuk her istediğini alıyor ama yine de mutlu değil. Çok şeyi var ama hiçbir şeye sahip değil. Oyun oynamaktan keyif almıyor sadece kısa süreli eğleniyor, böyle bir çocukluk daha baştan kıymet bilmeyecek insanlara zemin hazırlıyor. Sokakta oynamayan çocuklar yetişiyor.. Üzülüyorum çocuklara..
Herkese Merhaba,
Yeni serimize güzek bir başlangiç yaptık. Beğendim ben bu sefer , ortalama kitaptı ama bence iyidi. Güzel bir hikayesi vardır, daha iyi yazılabilirdi hatta, eksikleri yerleri coğunluktaydı, bazı şeyler hemen geçiştirmişti. 7.5 puan verdim. Tam puanı aldı bence :D
Hikayeye gelirsek; Hem Everly hemde Hayes cocukluğundan
Her şeyin yok olduğu anda
Tepeden aşağıya bakıyorum
Depremim daha yeni sona ermiş
Dipten gelen tek bir darbe ile
Sahip olabileceğim her şey
Sevebileceğim tek insan
Tüm olasılıklar bir anda bitmiş
Etrafta dolaşıyorum, karanlık her yer
Acı için bir şeyler arıyorum
Başka bir morfin yok ama biliyorum
Ölümden iyidir ama değil