İkimiz de sustuk ve ona olan hislerimi açıklamak için bir girişimde daha bulundum. "Kahkahanı, vurucu gülümsemeni özleyeceğim ve evet Ike, öldürücü bir gülümsemen var. O kadar güzel ki, bazen acı veriyor. Her zaman beni güldürmenin bir yolunu bulmanı özleyeceğim. Sen hareket ederken gömleğinin altından şıngırdayan künyenin sesini özleyeceğim."
"Ve bazen öfkeli, asla affetmeyen hayat nehrinde suyun üzerinde kalmamızı sağlayan tek şey, boş ve işe yaramaz olmalarına rağmen sözcüklerdir."
Kalacak mısın? Lütfen gitme,’’ diye yalvardı,ona doğru yaklaştım.
‘’Buradayım.’’ Ve gittiğimde bile,bir parçam daima burada olacak, onunla birlikte.
