Başta insan hiç mutlu değildir ama bütün zamanını kendisini mutlu edeceğini sandığı bir şeyin peşinde çabalayarak geçirir. Hedefine nadiren ulaşır ve ulaştığında da yalnızca düş kırıklığına uğrar. Sonunda bir enkaz gibidir ve limana yelken direkleri ve donanımları yok olmuş bir şekilde gelir. Ve o zaman mutluluğu ya da mutsuzluğu, hepsi birdir. Çünkü hayatı yok olan o mevcut andan başka bir şey değildir. Ve artık bu hayatı bitmiştir.