Edip Cansever
Adam yaşama sevinci içinde
Masaya anahtarlarını koydu
Bakır kâseye çiçekleri koydu
Sütünü yumurtasını koydu
Pencereden gelen ışığı koydu
Bisiklet sesini çıkrık sesini
Ekmeğin havanın yumuşaklığını koydu
Adam masaya
Edip Cansever
"Ne gitmek istiyorum ne kalmak.
Ne yaşamak ne ölmek.
Ne gülmek ağlamak.
Aldığım nefes başına buyruk,
Gülüşlerim emanet.
Ne zaman hangi saat başladı kayboluşum? Bilmiyorum.
Acıya bile artık duygusuzum.
Unutulmuş gibiyim ben.
Ve insan Bir bakıma unutulmuş gibidir. Bilmem ki, nasıl anlatacağım, yalnız bile değilim."
Edip Cansever
Yeşil ipek gömleğinin yakası
Büyük zamana düşer.
Her şeyin fazlası zararlıdır ya,
Fazla şiirden öldü Edip Cansever.
Sayfa 21Kitabı okudu
Edip Cansever
Ölüler ki bir gün gömülür
İçimizdeki ölüler, dışımızdaki ölüler
İnsan yaşıyorken özgürdür
İnsan
yaşıyorken
özgürdür.
Edip Cansever
...
Evet
Dün akşam evinin önünden geçtim
İçim hem kimsesizdi hem kalabalık
Bu demektir ki sevgisiz düşünemiyorum sevdayı
Bana söz ver yarın akşam
Göze al her şeyi yeni baştan konuşmayı.
Edip Cansever