mîrîna egîdekî
Li dûr, li dûr reşahiya eskeran ...
Li dûr, li dûr teyrekî mezin î spî li firê bû
Bi baskên spî, ji aliyê çiyan ber bi geliyan
Li şahidiya wê roja nû bû
Bû hereket û lebat, bê west û rawest
Baskên wî vekirî, çeperast, teyr bi aheng li firê bû
Ma jiyan ne mîna fira vî teyrî bû?
Ma jiyan ne fireke kurt û xweş li dinyayeke kambax bû?
Sayfa 38Kitabı okudu
mîrîna egîdekî
Êvar hatibû
Ro çûbû,reşahî daketibû
Wext, wexta ceribandina rêyên nû bû
Hevalekî wan li ber devê pencereyekê
Yên din li hev runiştin
Serî dan ser hev, gotina xwe yek kirin
Ji wan re rêya revê diviyabû
Wan hê gotina xwe temam nekiribû
Hevalekî wan ê şerbaz
Ku ji teyrê baz dûrbîntir
Ji şêrê dirende xurtir bû
Sayfa 20Kitabı okudu
mîrîna egîdekî
Wî destê xwe bir ber çavê xwe
Li berfê û royê nihêrî
Ro li taştêyan, tîrêjên royê li ser berfan
Bîr li gerîna jiyana ciwan bû
Roj hilhatibû
Dinya sar, hawîrdor spî bû
Jiyan ciwan, umir bîst û heft salî bû
Édi tu çare nîn bû
Di roja nû de êdî mirin li ber derî bû...
Sayfa 40Kitabı okudu
mîrîna egîdekî
Ba bû
Seqema serê sibê bû
Bayê berbangên Kurdistanê li ser rûyê wî bû
Her der spî, her der gewher bû
Her der ronî, her der muqedes bû
Li ber derî, li ser berfa spî
Jiyana xort, rojên bihurî bi bîra wî hatibû...
Zaroktî, mala mezin, koşka jor
Kuçe û kolanên teng, bîrên kûr
Bax û rez, av û çem, gund û zozan
Tirî û hêjîrên rezên bav û kalan
Keskesora barana biharan
Dengê kehr û berxan
Avên hûnik ên çiyan, gul û kulîlkên
deşt û ber devê çeman
Xwendin û dibistan, dîsan xwendin û salên uniwersîtê
Ev hemû, ev hemû niha li bîrê bû
Bîr bûbû kevokek, bi firê ketibû...
Sayfa 34Kitabı okudu
mîrîna egîdekî
"Lêdin, lêdin hevalno lêdin.
Bibarînin, bibarînin birano bibarînin,
Ev me çi dihesibînin!"
Hemû roj, hernû êvar, hemû şev
Wî weha gotibû û gule barandibû
Roj qulipîbû ser êvarê, êvar ser şevê, şev ser rojê
Şer berdewam bû
Beden westiyayî, keser giran, birîn kûr bû
Dîl keleha mêrxasiyê bû
Lome ji şer nîn bû
Ya man ya neman bû
Sayfa 9Kitabı okudu
mîrîna egîdekî
Wî bi got
Yek bi yek li hevalên xwe niherî
Ew yek bi yek hembêz kirin
Bi herdu tiliyên xwe yên destê rastê simbêlê xwe bada
Çek, pûsat û rextên xwe şidandin
Berik ajot devê tifinga xwe û got:
"Hevalno, ji bîr mekin
Em pênç hezar dil
Pênç hezar destanên li ser kaxizan in
Pênç hezar sterkên ronî yên kurdan in..."
Sayfa 12Kitabı okudu
mîrîna egîdekî
Ew, tevî hevalê xwe, niha li ber devê derî bû
Bê çek, bê pûsad, bê kiras û bê veger
Li ber çavên wî leylana berfa spî
Li ser dilê wî gurmîna dengê şehîdan
Girane û zompên jiyana kambax bû
Ma kî û kî li ser vê axê şehîd neketibû
Û axa rehmetê maç nekirîbû ...
Dinya çiqas xweş, çiqas bedew bû
Kirasê spî çiqas li vê axa welatê kurdan hatibû
Wî destê xwe bir ber eniya xwe û ji bo cara dawîn
Li dora xwe nihêrî
Govenda tîrêjên royê, bilindahiya serê çiyan
Kûrahiya geliyên bêbinî
belengaziya xaniyên gundê kavil
Sayfa 37Kitabı okudu