Bakara/233
-Emzirmeyi tamamlamak isteyenler için- anneler çocuklarını iki tam yıl emzirirler. Onların (annelerin) yiyeceği, giyeceği, örfe uygun olarak babaya aittir. Hiçbir kimseye gücünün üstünde bir yük ve sorumluluk teklif edilmez. -Hiçbir anne ve hiçbir baba çocuğu sebebiyle zarara uğratılmasın- (Babaölmüşse) mirasçı da aynı şeyle sorumludur. Eğer (anne ve baba) kendi aralarında danışıp anlaşarak(iki yıl dolmadan) çocuğu sütten kesmek isterlerse, onlara günah yoktur. Eğer çocuklarınızı (birsütanneye) emzirtmek isterseniz, örfe uygun olarak vereceğiniz ücreti güzelce ödediğiniz takdirdesize bir günah yoktur. Allah'a karşı gelmekten sakının ve bilin ki, Allah, yapmakta olduklarınızıhakkıyla görendir.
...bir baba bilmelidir ki, çocuğu için yapabileceği en iyi şey çocuğunun annesini mutlu etmektir.
Sayfa 70 - HayykitapKitabı okudu
Ana, Baba ve Çocuklar
Snelman, bazen gençleri azarlayıp paylardı. Ancak yaşlı insanlar, onların hayasızlığından ve ahlâki bozukluğundan şikayete başlayınca her zaman gençleri savunur ve şunları derdi:
"Kabahat gençlerde değil, sizdedir. Siz gençleri nasıl eğitirseniz onlar da öyle yetişir. Allah aşkına, gençlere verdiğiniz terbiye nedir?.. Kocaman bir hiç... Anneler çamaşır, bulaşık yıkamak, temizlik yapmak, örgü örmek ve yemek pişirmekle uğraşırlar. Babalar da memuriyet, ticaret, dükkan ya da fabrika işleriyle meşgul olurlar. Geceleri geç vakitlere kadar da kahvehanelerde ve kulüplerde oturup iskambil oynamakla zaman öldürürler. Ne acıdır ki, çocukları ile hiçbir zaman meşgul olmazlar. Çünkü bunun için vakitleri yoktur! Sonra çocuklarla ilgilenmek insanı yoran bir iştir. Kim bunun için tatlı canını yoracak? Ne gerek var onlara vakit ayırmaya!..
Sayfa 54 - Timaş Yayınları, 2005 Mart Baskısı, Çeviri: Ali Çankırılı
Ekranla Tanışma/ Tanışmaz Olaydık
Radyo alçakgönüllüydü, vakurdu, inatçıydı ama yeni değildi. Televizyon ise hayatımıza ağır bir vaka olarak girdi; radyoyu, kardeşi doğunca ihmal edilen büyük çocuğa benzetti. Şımarıktı, kaprisliydi ve çok çekiciydi. Televizyonla birlikte özellikle küçük şehirlerde hayatın ağır ritmi değişti, alışkanlıklar terk edildi. Yazın evlerin bahçeleri boş
E#kitap
Ailenin ölümü
Para değer ölçüsü, dolayısıyla para getiren iş 'değerli' olduğu için evin erkeği, 'eve para getiriyor olmak'la otorite kazanıyor. Para değer ve dolayısıyla otorite sebebi olunca da, 'ev hanımı' olarak kendisini değersiz ve güçsüz hisseden hanımlar, para kazanan bir işle uğraşarak kendileri için bir değer ve otorite alanı açmaya çalışıyorlar. 'Değerli' ve 'eşit' olmak için para getiren bir iş peşine düşüyorlar.
Böylece babaların yanısıra anneler de evden kopunca aslında 'ev' göçüyor. 'Ev', 'yuva' olmaktan çıkıp, akşamları gelinen ve kalınan bir 'pansiyon'a dönüşüyor. Herkes, kendi özel alanında yaşıyor. Çocuk ya bir bakıcıya, ya bakımevine, yahut televizyona emanet ediliyor. Baba, işyerinde çalışan hatunları hanımından daha fazla görüyor. Hanım, çalıştığı işyerinde evinden daha fazla zaman harcıyor.
Sayfa 29Kitabı okudu
