-Baba? Diye sorardım, bu gece rüyamda ne göreceğim,
"Babam hayattaki en güzel şeylerin narin olduğunu, bir anda uçup gidebileceğini söylerdi."
Sayfa 348 - Everest yayınlarıKitabı okudu
‘Ben küçük bir kızken,babamla her gece yineleyen bir âdetimiz vardı. Ben yirmi bir kez besmele çektikten, o da üzerimi örttükten sonra yanıma oturur, baş ve işaret parmaklarıyla kafamdaki kötü rüyaları kopartırdı. Parmakları alnımdan şakaklarıma zıplar, kulaklarımın arkasını , ensemi sabırla araştırır, beynimden çekip aldığı her kâbusta ağzından pof diye bir ses çıkartırdı, bir şişe mantarını açıyormuş gibi. Sonra rüyaları teker teker kucağındaki görünmez bir çuvala doldurur, ipini sıkıca çekip çuvalın ağzını büzerdi. Ardından da, ayıkladıklarının yerine koyacağı güzel, mutlu rüyaları bulmak üzere havayı taramaya koyulurdu. Uzaklardan gelen bir müziği duymaya çalışırcasına başını hafifçe yana eğip kaşlarını çatışını, gözleriyle sağı solu yoklayışını izlerdim. Soluğumu tutar, babamın yüzünün bir tebessümle açılacağı ânı beklerdim; şarkı söylercesine, işte bir tane, diyerek ellerini birleştirip avuçlarını açacağı, rüyanın ağaçtan döne kıvrıla düşen bir yaprak misali avucuna konmasına izin vereceği ânı. Sonra ellerini yavaşça, usul usul ( babam hayattaki bütün güzel şeylerin narin olduğunu, bir anda uçup gidebileceğini söylerdi ) yüzüme götürür, avucuyla alnımı ovalar ve mutluluğu kafama güzelce yedirirdi.
Bu gece rüyamda ne göreceğim, Baba? diye sorardım.
Ah, bu gece mi? Bu gece çok özel, derdi sorumu yanıtlamadan önce. ‘