'Yalnızlık alıp karşına kendini,
öteki kendinlerle konuşmaktır.'
Sevdiğim şiirleri oldu, sevmediğim şiirleri oldu; ama gördüm. Yalnız insan nasıl olur, gelenekler insanı nasıl kuşatır, babalar torunlarda nasıl vücut bulur, nasıl hemen inciniriz de bir gülümsemeyle nasıl toparlanırız gördüm.
Sade kelimelerle, duru cümlelerle insanın içine işliyor, içini oyuyor, delik deşik ediyor. Bana hitap etmeyeceğini düşünerek (ben mutluyum ki, ben yalnız değilim ki, ben optimistim ki...) başladım, 'yalnızlığım, taşımak zorunda olduğum beraberliğimsin' şarkısını mırıldanarak bitirdim.
