#Mehmetçik#
Siz oğlu şehit olan aileye acı haberi vermeye gittiniz mi hiç? Hayır mı? Dinleyin o halde;
Sabah daha mesaiye başlamadan yazılı bir emir düşer önünüze.
Yukarı köyden Ahmet oğlu Mehmet şehit düşmüştür.
Yarabbim dersin, dağa çıksam üç gün aç susuz kalsam da şu haberi vermesem...
Ama giyersin tören üniformanı, bir kaç mehmetçikle
Hayattaki en büyük pişmanlık, pişman olurum diye yapmadıklarımızdır...
“Mutlu aileler birbirlerine benzer, her mutsuz aileninse kendine özgü bir mutsuzluğu vardır.”
Lev Tolstoy
Nermin Yıldırım’ın ilk üç romanı 
Unutma Beni Apartmanı , 
Rüyalar Anlatılmaz ve
Düşünüyorum da insanı yine başka insanlar üzüyor en çok... Taptığı, hayran olduğu,değer verdiği, muhtaç olduğu ve çok sevdiği insanlar... Düşmandan çok dostlar üzüyor. Analar, babalar, çocuklar, kardeşler, sevgililer üzüyor.
Sayfa 10Kitabı okudu
Bir Nesli Nasıl MahvettilerOsman Yüksel Serdengeçti · Türk Edebiyatı Vakfı Yayınları · 20201,048 okunma
Nazım Hikmet Türk Köylüsü...
O topraktan öğrenip
kitapsız bilendir.
Hoca Nasreddin gibi ağlayan
Bayburtlu Zihni gibi gülendir
Ferhat'tır
Kerem'dir
ve Keloğlan'dır
Yol görünür onun garip serine,
TÜRK KÖYLÜSÜ
O topraktan öğrenip kitapsız bilendir
Hoca Nasreddin gibi ağlayan
Bayburtlu Zihni gibi gülendir.
Ferhat’tır,
Kerem’dir
ve Keloğlan’dır
Yol görünür onun garip serine,
Analar, babalar umudu keser,
Kahpe felek ona eder oyunu.
Çarşamba’yı sel alır, bir yâr sever el alır
Kanadı kırılır çöllerde kalır,
Ölmeden mezara koyarlar onu...
Nâzım Hikmet
Roger, bir avuç taş topladı, atmaya başladı. Gelgelelim, Henry'nin çevresinde, çapı belki altı yard olan bir alan vardı ki, oraya taş atmayı göze alamıyordu. Roger'ın eski yaşantısına bağlı ve gözle görülmediği halde henüz güçlü kalan kesin yasaklar, bu alanda egemendi. Analar babalar, okullar, polisler, yasalar, çömelen küçüğü korumaktaydı. Roger'ın varlığından haberi olmayan, yıkılıp giden bir uygarlık, Roger'ın kolunu koşullandırıyordu hala.
Sayfa 70
İnsan insanın kurdudur .
Düşünüyorum da insanı yine başka insanlar üzüyor.En çokta hayran olduğu değer verdiği muhtaç olduğu ve çok sevdiği insanlar. Düşmandan çok dostlar üzüyor. Analar, babalar, çocuklar, kardeşler, sevgililer üzüyor.
Akılsız analar ve akılsız babalar çocuklarına başkalarının çocuklarından çok daha iyi koşullar sağlama hırsıyla geriye dönülmesi çok güç bir yarış başlattılar. Bu gözü dönmüş insanların tek telaşı çocuklarıyla birbirlerine parmak ısırtmaktı. Yarış bu çocuklara ne kazandırırdı? Bir hiç. Ana dilini bile doğru dürüst konuşamayan bu insanlar, bu genç insanlar değer diye yalnızca bir takım değersiz
şeyleri tanıdılar. Ellerindeki bilgisayarla birileriyle dostluk kurmayı ya da boşa vakit harcatan oyunlar oynamayı biliyorlardı ama basit bir araştırmanın nasıl yapılabileceğinden haberleri yoktu. Bu yarışta yer alabilmek için orta halli babalar hatta yoksul babalar yok yanlarından kurs paraları ödemeye başladılar. Bu yarış yalnızca birilerinin büyük paralar kazanmasını sağladı, o kadar.
Sayfa 192 - Bulut YayınlarıKitabı okudu
