Dün bir dosttan uzun bir mektup aldım.
Beni anlatmış sana
ve sen de ona,
"Unuttum artık onu." demişsin.
Hem bu sözü gülerek, medar-ı iftiharla söylemişsin.
Unutamazsın Nokta Noktam, unutamazsın.
Çünkü, unutmak için önce unutulmak gerek.
Oysaki sen, hâlâ bende esen eski kavak yelisin.
Kan değil, tüküremezsin.
Ruj değil, silemezsin.
Dişi dudaklarına dişlerimle yazdığım dört heceli erkek adımı
Unutamazsın Nokta Noktam, unutamazsın.
Seninle biz,
hâlâ bir kabukta iki badem içi gibiyiz.
Baharsın, kokacaksın.
Güneşsin, yakacaksın.
Sabah yatağım kadar rüya dolu,
Sabah yatağım kadar sıcaksın.
Unutamam, unutamazsın...
İstanbul'da zamanı kaybettik, izini toza kaptırdık. Dünde bıraktık anı ve unuttuk dostu yaranı. Ahmak avlayan malihülyaları eliyoruz şimdi. Badem helvasına sarımsak eziyor, ateşi pamuğa düşürüyoruz. Simitçiler geceleri fener taşımıyor; köşk bahçelerini tek başına bekleyen çınarlar alıp başını gittiler...
(...) Ah İstanbul!.. Sonsuza uzanan zamanda mevsimleri elerken, kaç aşkı daha öğüteceksin kim bilir!..Zamanın ruhu, en ziyade sende yaşar çünkü...
Gel zaman...git zaman!..
İstanbul, minelezel, ilelebet...
Sayfa 25Kitabı okudu
"Diriliş, aslında bir edebiyat akımından çok, bir hakikat akımıdır. Yeniden inanmak, yeniden düşünmek, yeniden duymaktır." Diriliş, ancak İslam'dan ayrılışın sona erişiyle, ona yeniden kavuşmayla gerçekleşir. Diriliş öldükten sonra tekrar dirilmeyi yani kıyameti, Vel basü badem mevti hatırlatır bize. Bu doğrudur. Öldükten sonra kıyamet saati başlamıştır. Vaktin sahibinin önünde tekrar diriliş için ölmeden evvel dirilmiş olmak gerekir. Bunu öğretir Sezai Karakoç...
Sayfa 98Kitabı okudu
YERYÜZÜ AŞKIN YÜZÜ OLUNCAYA DEK
Aşksız ve paramparçaydı yaşam
bir inancın yüceliğinde buldum seni
bir kavganın güzelliğinde sevdim.
bitmedi daha sürüyor o kavga
ve sürecek
yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!
Aşk demişti yaşamın bütün ustaları
aşk ile sevmek bir güzelliği
ve dövüşebilmek o güzellik uğruna.
işte yüzünde badem
Hatırımdadır ki gençliğimde bir dostum ile bir kabukta iki badem içi gibiydik.Öyle kaynaşmış ve birbirimizi sevmiştik.Umulmadık bir zamanda bir işi çıktı,sefere gitmek zorunda kaldı.Seferden döndüğü zaman başladı siteme:
-Bu kadar zaman geçti,ne bir mektup ne bir selam yolladın.Bu kadar da vefasızlık olur mu?
Dedim:
-Ben yüzünü görmekten mahrum iken ,bu şerefi postacıya mı kazandıraydım!
