Bağışlanma Olanağı
"Bir sabah, kedinin boynuna bir ip geçirip..
...onu bir ağacın dalına astım.
Bunu yaparken gözlerimden yaşlar boşandı ve acı bir pişmanlık duydum.
Bu günahı, ruhumun hiçbir şekilde bağışlanma olanağına kavuşamaması için işlemiştim."
Sayfa 9 - Karbon KitaplarKitabı okudu
SONUÇ
Doğan güneşlerin ve batan güneşlerin altında, ellerden, yüzlerden ve yürek çarpıntılarından değil de ayrılıklardan yapılmış bir taş yontu, bir yalnızlık imgesi, bir hüzün çağrışımıydı, durduğu yere uçurumlar açan. Herkes geri çekilerek onu öne çıkarmıştı, bütün sonuçların tek sorumlusu gibi. Bu tenhalık içinde kentin tek kalabalığıydı,
Sayfa 82Kitabı okudu
