Bana bi' doz sen lazım,
Nefesindir tek ilacım.
Sana biraz ben kalayım,
Varlığındır tek amacım.
Yuttum, acısı bal olanım,
Şimdi şifa olma zamanın.
Sustum, sevdası lâl olanım,
Gel ya, vefa olma zamanın.
"İlk ve son kalp ağrımdı. Senelerce düşündüm, neden o kadar severdim onu? Belki de bir nedeninin olması gerekmiyordu. Kalbim onu seçmişti ve ben onu sevmeyi çok sevmiştim. Bu kadar!"
"Karısının gözyaşlarını öperdi. Gözyaşlarını, gülüşünü, çocuksu tepkilerini... Birbirlerini incitmekten korkar gibi yaşardı ikisi de. Kendi aralarında özel bir dilleri vardı. Her dakika bir şeylere güler, sürekli el ele dolaşırlardı."
Okuduğum bir kitap, küçük şeylerle mutlu olmanın yollarını anlatıyordu. Bir kuşun ötüşü, güneşin ılık bir şekilde yüzünüze vurması, çiçeklerin yeryüzünü süslemesini izlemek...