Ben bir Fidanım aslında...♡
Ben bir fidanım aslında...
Baharda filizlenen...
Budarım dallarımı zamanı gelince,
Rüzgâr döker yapraklarımı...
Ben bir fidanım aslında,
Dikenlerim olur bazen,
İstemeden kanatırım beni tutan elleri...
Bahar gelir, kokumu salarım toprağıma...
Kış olur içime kapanır yeniden çiçek açmayı beklerim...
Ben bir fidanım aslında...
Güneşe çevirir yüzümü,
Beni ısıtmasını dilerim...
Sayfa 47Kitabı okudu
. . .
ŞİİR-MİİR
K/aralamalar
(Not: Mükerrer kayıtlar, sâir hata ve düzenlemeler bir ara yapılacaktır inşallah, diyelim... Bu hususta okurlardan özür dileriz...)
Hani nasıl biliyor musun herkese bahar bahçe olanın sana gelince yaprak döküşüne şahit olmak gibi. Nasıl biliyor musun, dokunduğun her şeyin elinde kırıldığını öksüz öksüz izlemek gibi. Sen dışında herkes dünyanın öz evladıymış da bir sen evlatlık verilmişsin gibi, yenilmek gibi.
“Bahar gelince çiçek açar mı mezarımın üstünde? Bu özlem sana.”
Deniz Kılıç
kuru çalı
kim ola ki der; topraktan, dönmeyeceğiz geri
sade kemik olacağız, kalmayacağız deri
gözümle görmedim ama, bu çalı anlatır bana
inkar ederler etsin, bilirim ben o yeri..
Raskov.
evimin karşısında duvar boyunca asma sarmaşığı var, sonbaharda yaprak dökünce kışın kupkuru çalıya döner, arada sadece ona bakmak için cama çıkarım, bahar gelince o kuru çalı bir hafta geçmeden belki iki üç günde yemyeşil olur, her sene olacağını bilsem de bu döngü beni mest eder..