Bak bir rastlantı değilsin sen, şu garip yaşamımın ulaşmak zorunda olduğu bir noktasın.
(Artık noktaydın … mı demeli?)
Oruç Aruoba
Doğaçlama (hislerim)
Ben ki acının hamuruyla yoğruldum
Gözlerimdeki o buruk ışıldamanın sebebi göz yaşlarımdır.
Her tebessümümün içine biraz özlem biraz keder kattım da sundum gülüşlerimi insanlara lakin ne anlayan oldu halimi ne de soran. Yalnızlığımı kamçılarken sessizce çöken gece, sorgularımla düşüncelerimle baş başa kaldım.
Şimdi soruyorum kendime? Karanlık bir mağaradasın elinde yalnızca ürkek mum ışığı ve yüzünde herkesi iyi hissettiren bir tebessüm var fakat nasıl çıkacaksın kim elinden tutacak var mıdır seni de anlayan birileri burada?
Yada çoğu bilinmez kederlerini de alıp göçmüşler midir bu diyardan. Soruyorum sana küçük kız çocuğu sevdiklerin yanında mı yoksa başka yerlerden el mi sallıyorlar sana mutlular mı, sen mutlu musun. Söyle bana kız çocuğu bu acılar mı bunları sana yazdırıyor?
Kimse mi tutmadı elinden yada sadece birkaç boş yanındayım sözcüğü mü duydun.
Söylesene kız çocuğu herkes kendi acısında boğulup giderken seni kim kurtaracak böylesine yalnız, hüzünlü ve çaresiz iken... Güçlen ve kendine iyi bak kız çocuğu sevdiklerin sana ulaşamaz teksin ama sen onlara ulaşıncaya kadar güçlü kal..... KIZ ÇOCUĞU
Bir resme ne kadar bakarsanız bakın , sizin bakış açınız değişmedikçe o resim de değişmeyecek! Sen yeter ki baktığın pencereyi değiştir, bak gör nasılda manzaran değişecek.