"Seni unutacak ömrüm kalmadı
Bir soğuk zamanın akşamında
Dönüp yine sana başlıyorum ..."
Ne güzel sevmiş 
Şükrü Erbaş öyle değil mi?
Yaşıyoruz Sessizce kitabı, Şükrü Erbaş'ın, eşi Hatice Erbaş'ın ölümünden sonra ona yazdığı şiirlerden oluşuyor. Giden sevgilinin ardından yazılan, geride kalanın yüreğinin ateşini harflere döktüğü bir ağıt bu
Hayvan Çiftliği
Çok yüksek müsaadenizle tüm insanlık adına hayvanların kanından bir yudum da ben içeyim!.. Aslında tür farkı gözetmeden tüm hiyerarşilerin altında ezilmişlerin kanından içiyorum.. Bak şimdi daha doğru oldu.. Güç dediğimiz olgu ne kadar da tüyler ürpertici değil mi?.. Kime nasıl ve ne için bir yetki verirsen ver burnundan getiriyor.. Hakkını gözetince de isyankar, ihanet eden, asi sen oluyorsun.. Welcome to earth! demek istiyorum.. Özgürlük niçin önemli biliyor musunuz? Çünkü birey olarak kendinize birazcık saygınız varsa sizi baskılamaya çalışan, sizi herkesleştirmeye çalışan, sizi köle sanan hiç kimseye hiçbir gerekçeyle hak veremezsiniz.. Yani vermemelisiniz yoksa düşünemeyen insan güruhundan başka bir şey olamazsınız.. Kendine ait fikri, karakteri olamayan bir şey olursunuz, insan diyemeyeceğim kusura bakmayın!.. Ha ihtimal ki etrafınız kalabalık olur nitekim öyle çok türediniz ki.. Tepki vermedikçe bir süre sonra tepki gösterecek bir şey de bulamazsınız.. İşte bu da duyarsızlaşma oluyor.. Şimdi diyebilirsiniz tüm bunların kitapla ne ilgisi var.. İnanın bana kitabın ortasından konuşuyorum.. Hayvanlar üzerinden kademeli bir şekilde insanlıktan nasıl çıkılırı öyle güzel anlatmış ki sevgili yazar, bravo dedim.. Hayvanlara bile o kadar çok kızdım ki!.. Sonra dedim ki onların düşünmeyi sağlayacak düzeyde akli bir yeterlilikleri yok.. Hoş olanları da gördük ya; onlar da karaktersizdi... Her neyse belki hayvanlara kızma hakkım yoktur ama insanlara öyle çok kızıyorum ki... Galiba burada kesmeliyim yazımı, var olan öfkemi gözler önüne sermek iyi bir fikir değil.. Son olarak okumadıysanız eğer okumalısınız bu kitabı...
George Orwell
