BAKARA SÛRESİ 136.ÂYET
Ve deyin ki: " Biz, Allah'a îmân ettiğimiz gibi, bize indirelene,İbrâhim'e, İsmail'e, İshak'a Yâkub'a ve torunlarına ne indirildiyse, Mûsâ'ya ve Îsa'ya ne verildiyse, Peygamberlere Rableri tarafından ne verildiyse, hepsine inandık. Onların arasından hiçbirini ayırmayız. Biz sâdece Allah'a teslim olan Müslümanlarız.
Sayfa 22 - Seda Yayınları -2007
Bakara Sûresi 286. Ayet
286. Allah hiçbir kimseyi, gücünün yetmediği bir şeyle yükümlü kılmaz; lehinde olanı da kendi kazandığıdır, aleyhinde olanı da kendi kazandığıdır. Rabbimiz! Unutur veya yanılırsak bizi cezalandırma! Bizden öncekilere yüklediğin gibi bize de ağır yük yükleme! Üstesinden gelemeyeceğimiz şeyleri boynumuza borç kılma! Bizi bağışla, ayıplarımızı ört ve
Sayfa 48Kitabı okudu
Bakara Sûresi 286. Ayet
Allah hiçbir kimseyi, gücünün yetmediği bir şeyle yükümlü kılmaz: lehinde olanı da kendi kazandığıdır, aleyhinde olanı da kendi kazandığıdır. Rabbimiz! Unutur veya yanılırsak bizi cezalandirma! Bizden öncekilere yüklediğin gibi bize de ağır yük yükleme! Üstesinden gelemeyeceğimiz şeyleri boynumuza borç kılma! Bizi bağışla, ayıplarımızı ört ve bize
Sayfa 48Kitabı okudu
BAKARA SÛRESİ 136.ÂYET
قُولُواْ آمَنَّا بِاللّهِ وَمَآ أُنزِلَ إِلَيْنَا وَمَا أُنزِلَ إِلَى إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَقَ وَيَعْقُوبَ وَالأسْبَاطِ وَمَا أُوتِيَ مُوسَى وَعِيسَى وَمَا أُوتِيَ النَّبِيُّونَ مِن رَّبِّهِمْ لاَ نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِّنْهُمْ وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ ﴿١٣٦﴾
Deyin ki: “Biz Allah’a, bize indirilenlere, İbrâhîm (as.)’a, İsmail (as.)’a, İshak (as.)’a, Yâkub (as.) ve torunlarına indirilenlere, Musa (as.) ve İsa (as.)’ya verilenlere ve (diğer) nebîlere, Rab’leri tarafından verilenlere (sahife, kitap ve vahiylere) îmân ettik. Onların arasından hiçbirini ayırmayız (fark gözetmeyiz). Ve biz, O’na teslim olanlarız.”
Sayfa 22 - Ayfa basınKitabı okudu
Bakara Sûresi, 212. Ayet
İnsanlar bir tek ümmet idi. Sonra Allah, müjdeciler ve uyarıcılar olarak peygamberleri gönderdi; onlar aracılığı ile anlaşmazlığa düştükleri konularda insanlar arasında hüküm vermek için gerçeği içeren kitabı indirdi. Ancak kendilerine apaçık gerçekler geldikten sonra aralarındaki kıskançlık yüzünden, o kitap hakkında anlaşmazlığa düşenler de onun kendilerine verildiği kimseler oldu. Sonra Allah onların, üzerinde ayrılığa düştükleri gerçeği, kendi izniyle müminlerin bulmasını sağladı. Allah dilediğini doğru yola iletir.
[Ümmet "bir din üzerinde birleşen topluluk" demektir. Ayetteki ümmet kelimesinin, "aralarında ortak inanç ve değerlerin bulunduğu, birlik ve beraberlik içinde yaşayan bireylerden oluşan topluluğu" ifade ettiği anlaşılmaktadır (Bakara 2/134). Ayete göre insanlar (insan topluluğunun ilk örneği veya herhangi bir insan topluluğunun ilk oluşumu) başta birlik ve dirlik içinde yaşayan bir topluluk iken zaman içinde ihtilâflar baş gösterdi, Allah birlik ve dirlik bozulmasın diye kitaplar ve peygamberler gönderdi, ama kıskançlık, egoizm gibi duygular yüzünden insanlar âyetleri sağa sola çektikleri için kitap üzerinde de ihtilâfa düştüler. Allah'a içten inanan ve ibadetlerle nefsini eğitenler, bütün peygamberlerin getirdiği ve aynı inanç esaslarını içeren kitapları doğru anladılar ve doğru yolu buldular (Bakara 2/131-132, 136; Nisâ 4/163; Maide 5/69; Hac 22/78).J
Sayfa 32Kitabı okudu
Bakara Sûresi / 136.Ayet
(Ey mü’minler!) Onlara deyin ki: “Biz Allah’a ve bize indirilen (Kur’ân-ı Kerîm’)e, İbrahim’e, İsmail’e, İshak’a, Yakub’a ve torunlarına indirilene; Musa ve İsa’ya verilenlere, diğer peygamberlere Rableri tarafından verilen (kitap ve sayfa)lara iman ettik. Biz onların hiçbiri arasında (inanç yönünden) asla ayırım yapmayız. Biz ancak O’na teslim olan (müslüman)larız.”
Allah Teâlâ'dan dilekte bulunmak dinimizde teşvik edilmiştir. Ancak böylesi bir ümit için kendine düşeni yapmış olmak da gereklidir. Bakara sûresi'nin 218. âyetinde Allah'ın rahmetini umut etmek için imân, hicret ve cihâd gibi dinin temel gereklerini yerine getirmiş olmak lâzım geldiği anlatılmaktadır. Herhangi bir iş yapmadan kuru kuru Ümitte ve dilekte bulunmaya "temennî" denilmektedir. Böylesi kuru bir temenni ile yetinen kişi, elbette kendisinden beklenen akıllılığı gösterememiş, en ciddi konuda en anlamsız bir davranış sergilemiş demektir. Böyle bir davranış ise bir âyet-i kerîmeye göre -Allah korusun- dini eğlence-oyun yerine koyan kâfirler ile aynı durumu paylaşmak olur. Bu durumda Allah'ın mağfiretini ummak, bazı cahiller gibi, "Allah beni de affetmeyecekse kin decek" şeklinde ciddiyetten uzak sözler sarfetmek tam anlamıyla "Allah ile aldanmak olur. Nitekim "Allah ile aldanmak, günah işleyip dururken bağışlanma ummak"tır. (bk. Aclûnî, Keşfü'l-hafâ, II, 136.) Bu durumdakiler şu âyeti hatırlamalıdırlar:
"İşte Rabbinize karşı beslediğiniz bu zannınız, sizi helâk etti, ziyana uğrayanlar olup çıktınız” [Fussilet sûresi (41), 23).
Bir de unutulmamalıdır ki kuruntu, şeytanın insanları yanıltma taktiklerindendir [bk. Nisâ sûresi (4), 120].
Sayfa 316 - Erkam YayınlarıKitabı okuyor
"Deyin ki: "Biz Allah’a, bize indirilene (Kur’an’a), İbrahim, İsmail, İshak, Yakub ve Yakuboğullarına indirilene, Mûsâ ve İsa’ya verilen (Tevrat ve İncil) ile bütün diğer peygamberlere Rab’lerinden verilene iman ettik. Onlardan hiçbirini diğerinden ayırt etmeyiz ve biz ona teslim olmuş kimseleriz.""
(Bakara Sûresi/136. Ayet)