276 syf.
·
Puan vermedi
Tarık Tufan’ın kitaplarında bir gizem, bir tat var ki okutuyor, çok merakta bırakıyor. Bir isimsiz dervişin; annesinin vefatından sonra aşık olması ve hayatının tesbihin taneleri gibi dağılmasının romanı. Hatta “Aşıklara Yer Yok”kitabında bir bölümünde anlatılan Şeyh Sani menkıbesini anımsattı. İsimsiz kahramanımızla Şeyh Sani’yi çok benzettim. Tarık Tufan, kitaplarında hastalıklı,bağımlı aşk-maşuk tiplerine yer vermeyi çok seviyor. Kahramanımız Eda adı verilen kıza aşık olup kendini ona sevdirmek için cinayet işlemeyi bile göze alıyor. Bir insanın kendinden, değerlerinden, hayatından bu kadar vazgeçmesinin sonuçlarını çok net görmüş olduk. Bir yerde şey diyor “kendimle bile arama mesafe koydum.”
Kitap Leyla’dan Mevla’ya değil; Mevla’dan Leyla’ya ulaşmak isteyen bir dervişin romanı… Kaçırılmış bir gelin Nurhan’la Rüstem; parayla sohbet satın alan yaşlı bir adam( çok üzüldüm hep roman boyunca yanına gitmesini bekledim ama geç kaldı kahramanımız) , ilaçlarda kullanılan kobay Levent’in ölmesi, Eda ile Savaş bu romanda karavanda yerini alan karakterler. Baki Semih’i çok merak ettim gizemli bir dervişti, sabrına hayran kaldım, fedakarlığına hakeza. Eda da hastalıklı, bağımlı bir karakter,Derviş gibi…Kitapta beni rahatsız eden şey küfürlü konuşmaların olmasıydı diğer kitaplarında olmayan bir şeydi bu. Sonu çok çarpıcı bitti, yarım kalmış gibi hissettim. Diğer romanlarında olduğu gibi sonunu okuyucuya bırakmış Tarık Tufan, bunu her ne kadar sevmesem de Tarık Tufan’da seviyorum. Sıra dışı bir roman Tarık Tufan ne yazsa okurum diyenlerdenim, keyifli okumalar… 
Şanzelize Düğün Salonu 
Tarık Tufan
