Hayat içinde her türlü rengi barındıran bir yol. Hüznün içinde sevinç, sevincin içinde hüzün. Kâh gülerek kâh ağlayarak yol alır insan... Ve bakmasını bilene her renk güzel...
Kitap okuyan insanlar; 'seni seviyorum' demezler, onun yerine 'eyvallah' dediğinde 'eyvallah bizden' , 'teşekkür ederim' dediğinde 'teşekkür mü edersin?'
Elleri titreyince 'Ne olucak senin bu titreyen ellerin' derler... sevgilim, sevdiğim, aşkım yerine 'yuvam, sol yanım, gülmek sana haramsa melekler cenneti terk etsin' derler...
Hastalanınca ilaç yerine ıhlamur, mandalina getirirler. Ve şunu hic unutmayın ki kitap okuyanlar tavana bakmayı çok severler çünkü bakmasını bilene tavan çok şey anlatır. Kitap okuyan insanlar sizi kırmazlar. Çünkü sizi kitap olarak görürler. Eğer kitabına kıyamıyorsa size hiç kıyamazlar :)
Bir Destan Bir Tablo Bir Tablo da Bir Destandır
Bazen bir tablo nice destanları anlatır bir karede.
Geçmişi ve geleceğe ait .
Ve destanların her biri de nadide bir tablodur .
Bakmasını bilene, ibret alabilene
Kemal Kartal
BABA; Hazine kapısıdır, Açmasını Bilene!
ANNE; Cennet Kapısıdır, Girmesini Bilene!
KARDEŞ; Gönül Aynasıdır, Bakmasını Bilene!
"Ne var bu tavanda çok merak ediyorum, sürekli izliyorsun." dedim burnu mu çekerek. "Bomboş tavan işte. Hiçbir şey yok."
"Ne var bu kitaplarda merak ediyorum, sürekli okuyorlar," dedi aynı ses tonuyla. "Dümdüz harfler var işte. Hiçbir görsel yok."
"Aynı şey mi?" diye sordum kaşları mı çatarak. "Bir kitabı okurken zihninde ne saraylar, ne imparatorluklar kurup yıkıyorsun... Bedava film izliyorsun saatlerce, bazen günlerce süren."
"Bakmasını bilene, tavanlar çok şey anlatır."