Kesinlikle çok iyi…
Yıllar önce oldukça eski bir basımdan (1969 basımı) okuduğum kitabı birkaç yıl önce yeniden elime aldığımda aynı şevk ve heyecanla bir kez daha okudum.
İşlemediği bir cinayetten kürek cezasına çarptırılarak yıllarca hücrede kalan Henri Charrière'in özgürlük mücadelesinin hikayesi.
Henri pek çok kez kaçıyor ve yeniden yakalanıyor. Yakalanmaları onu asla yıldırmıyor tekrar ve tekrar kaçıyor, kurtuluyor ve yakalanıyor.
Bu kaçıp kurtulmalar esnasında farklı kültürler, yaşamlarla da tanışıyor. Okuma yazma bile bilmeyen fakir balıkçılar, modern toplumdan çok uzak Kızılderililer,v.s …..
Birçoğumuzun pes edeceği ve belki de bir noktadan sonra akıl sağlığımızı yitirerek delirmemize sebep olabilecek olaylar karşında Henri asla pes etmiyor. Her defasında daha da büyük bir inanç ve sabırla deniyor kaçıp kurtulmayı.
Kelebeğin (Henri’nin) inancı, sabrı, kararlılığı ve hiçbir koşulda asla vazgeçmemesi hepimizin alması gereken bir ders aslında.
Akıcı ve oldukça sürükleyici bir anlatımı olan kitabı asıl okumaya değer kılan ise kahramanı Henri Charrière'in ve yaşadıklarının gerçek olması. Kitabı okurken siz de onunla beraber yaşıyorsunuz tüm macerayı.
Eser yakın tarihteki Fransa’nın yargı ve ceza sistemini de eleştiri getirirken aynı zamanda medeniyetten uzak olan toplulukların birçok açıdan aslında daha adaletli ve medeni olduğuna da atıfta bulunuyor.
Kesinlikle tavsiye edeceğim eserlerden iyi okumalar.
Sait Faik okumaya başladığım günden beri ne zaman bir kitabını elime alsam ya da adını duysam içimde dışarı çıkmaya bekleyen, ani bir sarsıntısıyla beni baştan aşağı titretmeye yetecek sıkıntılar silsilesi oluşuyor. Bu kesinlikle normal bir sıkıntı değil. Anlattıkları, tahayyül ettirdikleri, seçtiği kişiler, konular, mekânlar hatta kelimeler,
Adalar,balıkçılar,denize aşık adamlar,Mercan usta... Sait Faik'in uzun tasvirleri sonuna geldiğimizde başını unutuverdiğimiz cümleler yaratsa bile insana bu kadar ''yaşatan'' betimlemelere hayran kaldığımı gizleyemem.Mutlaka okuyun :)
Yaşar Kemal’in en sevdiğim eserlerinden biri oldu Deniz Küstü. İstanbul’un farklı semtleri, tekneler, çamurlu sokaklar, gecekondular, balıkçılar, kahveler, İstanbul’a dair her şey kusursuzca gözlemlenmiş. Bu gözlemler, Yaşar Kemal’in betimleme yeteneğiyle de birleşince doyumsuz bir İstanbul romanı çıkmış ortaya. Bir cinayetle başlayan kitap, sonuna kadar heyecanını kaybetmeden ilerliyor. İstanbul’da yaşanan olaylar, cinayetler, kirli ticaret, şehrin bozulan yapısı, sokaklarda yaşayan, annesiz babasız büyüyen çocukların yaşadığı zorluklar, katledilen doğa ve hayvanlar da ele alınıyor.
Kitabın en önemli karakterleri Selim balıkçı ve Zeynel Çelik. Selim balıkçı kimseyle konuşmayan, denizdeki yunuslarla dost olmuş, sık sık ortadan kaybolan, kafası karışık bir karakter. Zeytin diktiği bir arsayı alıp oraya köşk yapma hayaliyle çalışır, parasını bunun için biriktirir. Kitabın sonlarına doğru iyice karmaşık bir ruh haline bürünür.
Zeynel Çelik ise kimsesiz büyümüş, hor görülmüş, köle gibi çalıştırılmış bir karakter. Uysal bir çocuk olmasına rağmen sonrasında bir katile dönüşür. Cinayetten sonra bir efsane haline gelir ve İstanbul’daki tüm suçlar Zeynel’in üzerine yıkılır. Ayrıca Yaşar Kemal de bir karakter olarak kitapta yer alır.
Kitapta beni hüzünlendiren çok şey vardı. Selim balıkçının yaşamı, hayalleri, çabası… Zeynel’in yaşamı. Dursun kemal ve Ahmet’in hikayeleri, insanların iki yüzlülüğü…
Sevgi, aşk, cinayet, fakirlik, zenginlik, deniz, doğa her şey var kitapta…
İnsanları hem sevecek hem de onlardan nefret edeceksiniz. Keyifli okumalar…
Dikkat spoiler içerir!
Beni duygularının içinde dans ettiren ya da o duygularla birlikte hüzünlendiren şairleri okumak hayatımdan kaçmanın yollarından sadece biri. Bu şairlerden biri de Pablo Neruda. Aslında bu kitabın ilk filmini izlemiştim. Kitapçıda dolaşırken kitabının da olduğunu görünce hiç düşünmeden aldım. Kitap, filmden daha çok etkiledi
Sait Faik'in hikayelerinden aldığım hazzı şiirlerinden de aldım diyebilirim.Yine Sait ile deniz kenarlarında dolaştım, kahvehanelere bir bakış fırlatıp yoksulluğa aşk acısı çekenlere kallavi küfürler ettim.Balıkçılar olmassa olmazdı , tekneyle açılmadan Sait kitabı okunmazdı.Velhasıl bildiğimiz Sait canım düz yazısına şiir çeşnisi katmış bir parmak bal çalıyor ağzımıza tadı damağımızda kalıyor.
