Canım Kızım;
Meğer sanaymış yolculuğum. Burgun kendime neden yasadığımı sordum; bir anlamı olmalıydı basımdan gecen onca şeyin; bir karşılığım olmalıydı hayatta.bu soruyu sorduğumda kendime yirmi üç yasındaydım. Ellerim yaslanmamıştı henüz ama soluk soluğa kalmış yorgun bir çocuktum, bildiğim her şeyden, herkesten uzaktaydım..
Yalnızlık,
Bardağıma şarap koyup balkona çıktım,salıncaklı koltuğa oturup bir sigara yaktım.Çabuk karardı ortalık.İki ev aşağıda bir anne balkona çıkıp çocuklarını içeri çağırdı.Aniden köşedeki sokak lambası yandı,köpeğin teki ışığın altında eve doğru gitti telaşla.Karşı pencerelerde televizyonların beyaz gözleri belirdi;kovboylar takipte,silahlar patlıyor San Elmo alacasında.Yalnız bir kasaba.Bütün vadi kasabaları böyleydi:umutsuz,gizemli bir şekilde kalıcı olmayan,hapsolmuş hayatlar;küçük tel örgülerin ve derme çatma kireç sıvalı duvarların ardına tıkılmış,karanlığa karşı barikat kurmuş,bekleyen insanlar.İleri geri salınırken kemiklerime sızan hüznü hissettim,insanoğlu için;yaşlanan,sürelerinin dolmasını bekleyen annemle babamın evindeki yalnızlığın acısını.
10.Yılını Kutluyorum
Kalkın mutlu günlerin geleceği yok biz gidiyoruz deyişlerimin 10.yılını kutluyorum.
Bu gün yine çok niyetlendim bir sigara içip gidecektim,
Balkona çıktım bir sigara yaktım aklıma düştü şu kelimeler;
Ben giderim gitmesine de, ya o gelirse buralara bensiz.
Neyse sigara bitti, elime bir kitap aldım ve hala onu bekliyorum.
GİDEMİYORUM!
Yine ben tam balkona çıktım, havai fişek patlaması bitti. Çünkü hayat.
İyi akşamlar dostlar, çizgili pijamam üzerine deri ceketimi giyip balkona çıktım , kahve içip manzarayı seyrediyor ve hayatımdaki paradoksları değerlendiriyorum