Saliha Bir Hanım İstiyorum. (Okumanızı Mutlaka Tavsiye Ederim)
Yaş 25 evlilik zamanı geldi geçti derken annem yuva kurma konusunu açtı. Saliha bir kız olsun gerisi gelir diye düşünüyordum. Yakın bir akrabamızdan haber geldi. Komşuları çok dindarmış. Kızın, ailesinden daha da dine bağlı olduğunu duyunca sevindim. Gittik bir görelim görüşelim dedim. İlk ailesiyle konuştum.
Hatta ben konuşmadım sürekli onlar
Kızıma dedim ki büyüdüğün artık eşşek kadar oldun, gardrobunu kendin düzenleyebilirsin. 😏Tabi bunu yapmaması saatler sürdü sonunda ikna olup başladı ve 'başardım' dedim. 😎Sonra mı? Kirli sepeti dolmuş kirli olduğunu düşündüğü kıyafetlerle ayrıca odasındaki balkona bir çıktım ki 2 büyük çöp torbası kıyafet seçilmiş artık bunları giymeyeceğim dio. Diğer birkaç kıyafeti de dolaba düzenlemiş sağolsun 😒
Lambayı söndürmeden balkona çıktım.
"... gibi kar
düşer düşer ağlar..."
Oturdum balkonda iskemleye.
Havada çıt yok.
Karanlık bembeyaz.
Uykudayım sanki.
Sanki çok sevdiğim bir insan
korkarak beni uyandırmaktan
yumuşacık dolaşır etrafımda.
Üşümüyordum
Kederim
Şakada(!) son nokta
Sokakta gördüğüm ilk insan bir camcı oldu, tiz ve uyumsuz bağırtısı Paris’in ağır, kirli havası içinden bana kadar yükseldi. Bu zavallı adama duyduğum beklenmedik olduğu kadar da zorbaca kinin nereden geldiğini söylememe olanak yok.
“Hey! Hey!” diye bağırdım ona, yukarı çıkmasını söyledim. Bu arada, oda altıncı katta, merdiven de çok dar olduğundan, adamın yukarı çıkarken epey güçlük çekeceğini, kırılmaları işten bile olmayan mallarının oraya buraya takılacağını düşünüyor, bundan da bayağı haz duyuyordum.
En sonunda göründü: merakla gözden geçirdim tüm camları; sonra da “Nasıl olur! Renkli camlarınız yok mu?” dedim ona. “Pembe, kırmızı, mavi camlar? Sihirli camlar, cennet camları? Ne kadar düşüncesizsiniz! Yoksul semtlerde dolaşmaya kalkıyorsunuz, ama yaşamı güzel gösterecek camlarınız bile yok!” Sonra da hızla merdivene doğru ittim onu, homurdanarak sendeledi.
Balkona çıktım, küçük bir çiçek saksısı aldım elime, adam kapının önüne çıkınca, bombamı diklemesine camlarının arka ucuna doğru bıraktım; çarpma sonunda kendisi de devrilince, tüm o zavallı, gezgin serveti sırtının altında kırıldı, yıldırım çarpmış bir kristal sarayın şangırtılı gürültüsü duyuldu.
Bense, çılgınlığımla sarhoş olmuş durumda, kızgın kızgın bağırıyordum ona: “Yaşamı güzel gösterecek, güzel gösterecek camlar!”
Bu sinirli şakalar tehlikesiz değildir, çoğu kez fazlasıyla pahalıya da mal olabilir. Ama bir saniyede erginin sonsuzluğuna kavuşmuşlar için cehennemin sonsuzluğunun sözü mü olur?
Balkona çıktım kendi kendime konuşuyorum.
Nüfus memuru hatasıyla doğum günüm kimliğimde 30 Mayıs olarak kaldı. Kimliğimi baz alanlar bugün, doğduğum günü bilenler 30 Ekim'de kutlama yapıyor. Hani benim kutlama konvoyum, hani Suriyeliler, hani ellerinde havaifişek patlayanlar! :d
Kitap okumak, film izlemek güzel. Ama hiçbiri gerçeğin yerini tutmuyor. Uzun süre okuduktan sonra balkona çıktım. Rüzgâr tenime değdi. Ürperdim. Dedim, hakikat bu... Sanatın hiçbir dalının sana sunamayacağı kadar gerçek olan bu rüzgâr... Bu ürperti...
Alıntı
ay ışığının aydınlattığı odamda yalnız başımaydım yine. yataktan kalktım, balkona çıktım ve sırtımı soğuk duvara yaslayarak, yere oturdum. kollarımı kendime sardım ve başımı dizlerime yasladım. olanları düşündüm sadece. birkaç ay önceydi "ben seni bırakır mıyım kızım, herkes gitse de ben gitmem" demiştin. ilk sen gittin biliyor musun? hani gitmezdin, bırakmazdın beni?
arkadaşın arkadaşının arkadaşı olan bi' kız var.. (ilk üç kelimede zincirleme isim tamlaması var..) neyse bizim arkadaş bu kıza dolaylı, imalı yol yapıyordu.. kız da görmezden geliyor, geçiştiriyor genelde.. arkadaşın anlattıklarına falan gülüyor, muhabbetleri iyi ama.. neyse sonra bizim arkadaş bu kızla buluşsunlar diye arkadaşını darlıyor..
