Çok sevdiğim bir arkadaşım, canımdır kendisi, şimdi bu satırları okuyacak. Yıllar, yıllar önce "Şerif Ağabey, ben seninle bir şey konuşmak istiyorum" dedi.
– Olur konuşalım.
– Evde konuşmayalım, dışarıda konuşalım.
İkimiz çıktık, yakındaki parka yürüdük.
– Ağabey yıllardır arkadaşız, senin bilmediğin bir şey var. Artık sana söylemek istiyorum.
– Söyle.
– Ağabey, ben Aleviyim.
– Eeeee?
– Bil istedim.
– Niye bileyim?
– Ne bileyim, bil istedim.
O canım kardeşim demek ki Alevi olduğu duyulduğunda öyle farklı tepkiler görmüş ki bunu yutkuna yutkuna bana söylüyor.
– Sen benim hayattaki en iyi, en candan arkadaşlarımdan birisin, bunu bilmeden önceki ve şu anki bakışımda sana karşı gram değişiklik olmadı. Bana ne senin neye inandığından, cinsel tercihinden, ırkından. "Adam mısın, değil misin?", ben ona bakarım. Buradaki adam kelimesini rahatlıkla Zeki Müren için kullanabilirsiniz, verdiği her sözü tuttu, hayat boyu ihtiyaç içindekilere yardım etti. Kimseye de anlatmadı. Rahmetli Adile Naşit herkesten daha çok adamdı, kırmadı kimseyi, herkesi gülümsete gülümsete yaşadı gitti.
Hayatım boyunca kendimle ilgili olarak uzun açıklamalara girmekten kaçındım. Yani duygularımı bütün açıklığıyla uzun uzun anlatmadım kimseye. Bunu yapmak doğru muydu bilemiyorum ama bu böyle sürdü. İstedim ki bana bu kadar yakin olan insanlar birkaç kelimeyle, birkaç cümleyle, bir bakışla, bir nefes alışımla anlasınlar neler olup bittiğini. Çünkü ben boyle anlayabiliyorum. Eğer sahiden birinin yakınında duruyorsam, bu kadarla da olsa farkına varabiliyorum olup bitenlerin. Yakınlarında olmanın hakkını veriyorum ve bunu onlardan bekliyorum.
Hayatım boyunca kendimle ilgili olarak uzun açıklamalara girmekten kaçındım. Yani duygularımı bütün açıklığıyla uzun uzun anlatmadım kimseye. Bunu yapmak doğru muydu bilemiyorum ama bu böyle sürdü. İstedim ki bana bu kadar yakın olan insanlar birkaç kelimeyle, birkaç cümleyle, bir bakışla, bir nefes alışımla anlasınlar neler olup bittiğini. Çünkü ben böyle anlayabiliyorum. Eğer sahiden birinin yakınında duruyorsam, bu kadarla da olsa farkına varabiliyorum olup bitenlerin. Yakınlarında olmanın hakkını veriyorum ve bunu onlardan da bekliyorum.
Sayfa 62Kitabı okudu
” Nihayet insanlık da öldü. Haber aldığımıza göre , uzun zamandır amansız bir hastalıkla pençeleşen insanlık , dün hayata gözlerini yummuştur. Bazı arkadaşlarımız önce bu habere inanmak istememişler ve uzun süre , ‘ Yahu insanlık öldü mü?’ diye mırıldanmaktan kendilerini alamamışlardır. Bu nedenle gazetelerinde , ‘ insanlık öldü mü? ‘ ya da
"Hayatım boyunca kendimle ilgili olarak uzun açıklamalara girmekten kaçındım. Yeni duygularımı bütün açıklığıyla uzun uzun anlatmadım kimseye. Bunu yapmak doğru muydu bilemiyorum ama bu böyle sürdü. İstedim ki bana bu kadar yakın olan insanlar bir kaç kelimeyle, bir kaç cümleyle, bir bakışla, bir nefes alışımla anlasınlar neler olup bittiğini. Çünkü ben böyle anlayabiliyorum. Eğer sahiden birinin yakınında duruyorsam, bunkadarla da olsa farkına varabiliyorum olup bitenlerin. Yakınlarında olmanin hakkını veriyorum ve bunu onlardan da bekliyorum."