Evli sorunsalı :)))
— Ben yokum kayınbirader! Sen başının çaresine bak! Karım küplere biner. Gerçekten, panayırı anlatmam gerek ona.
Mutlu etmeliyim onu. Yok kardeş, sakın alıkoymaya kalkma beni.
— Hay senin de, karının da!.. Bilmeyen de birlikte önemli bir şey yapacaklar sanır!
— Öyle deme kardeş... Sadık ve saygıdeğer bir kadındır karım. Bana nasıl hizmet ettiği aklıma geldikçe gözlerim yaşarıyor. Hayır, tutmayın beni; dürüst, namuslu bir adam olarak evime dönüyorum. Seni temin ederim ki evime dönüyorum!
— Bırak gitsin! – Bir işe yarayacak durumda değil.
— Haklısın, Böyle kılıbıklardan nefret ederim.
–Sonra yüksek sesle ekledi:
– Cehenneme kadar yolun var mıymıntı herif! Hadi, git karının yanına! İki mıymıntı ne yapacaksanız yapın.
Vücudu biraz daha bana dönük olacak şekilde yer değiştirdi. Bu pozisyon tembelceydi.
Neredeyse kibirli.
"Pyper," dedi adımı alçak bir mırıltıyla, içinde derin bir boğukluk
barındırarak. "Seni orada gördüm." Çenesini partiye doğru eğdi. "Tek
başına durmuş, kırmızı boyalı tırnaklı o küçük ellerinle şampanyanı
içiyordun."
Parmaklarıma ve partiye geleceğimi bildiğim için dün yaptırdığım
maniküre baktım. Onları avuçlarımın içinde kıvırdım, ani bir utangaçlık
dalgası beni ele geçirdi.
"Saklanmana gerek yok," dedi tembelce.
Sen her şeyimin döküldüğü bir meydansın. Felçli vücudumda atmaya devam eden kalbim, üzerimi örten kubbemsin. Her zihne tek bilgi gerek sevgilim. Sen, benimsin. Seni bildiğim için varım. Midem hayattan ne kadar bulanıyorsa, sana o kadar aşığım. Seni dünya kadar seviyorum, demeliyim, çünkü seni dünyadan nefret ettiğim kadar seviyorum. Aramızda kaç meridyen var bilmiyorum, ama bana tutun, geliyorum…
Geçmiş, sen izin verdiğin sürece yaşamaya devam eder.
Ben bir günahkarım, dedi Shug. Çünkü dünyaya gelmişim bir kere. İnkar etmiyorum. Ama şu hayatta başımıza neler geleceğini anladıktan sonra başka ne olabilirsin ki?
Günahkarlar hayatın keyfini daha iyi sürer, dedim.
Neden biliyor musun, diye sordu.
Tanrı’yı kendinize dert etmezsiniz çünkü, dedim.
Hayır, dedi. Ondan değil. Biz de Tanrı’yı çok dert ederiz. Ama bir kez Tanrı’nın bizi sevdiğini hissettik mi gönlümüze göre yaşayarak onu memnun etmek için elimizden geleni yaparız.
Sen şimdi bana Tanrı’nın seni sevdiğini mi söylüyorsun? Hem de onun için hiçbir şey yapmadığın halde. Yani kiliseye gitmediğin , koroya katılmadığın, papaza yemek götürmediğin ve bunun gibi şeyler yapmadığın halde?
Eğer Tanrı beni seviyorsa, Celie, bunların hiçbirini yapmama gerek yok ki. İstemiyorsam yapmam. Tanrı’nın hoşuna gideceğini düşündüğüm bir sürü şey var yapabileceğim.
Ne gibi, diye sordum.
Mesela, dedi. Sırtüstü uzanıp her şeye hayran olmak gibi. Mutlu olmak. Güzel vakit geçirmek gibi.
İşte bu bana tam kafirlik gibi geldi.
Doğruyu söyle Celie, dedi, Tanrı’yı kilisede bulduğun oldu mu hiç? Ben hiç bulamadım. Tanrı’nın ortaya çıkmasını ümit eden birtakım insanlar buldum yalnızca. Kilisede varlığını hissettiğim tek Tanrı yanımda getirdiğim Tanrı’ydı. Bence diğer herkes de öyle yapıyordu. Kiliseye Tanrı’yı paylaşmaya geliyorlar, bulmaya değil.
Sayfa 198
"Dünyadan korkmamasını öğrenmen gerek. Dünya seni şimdiki gibi elinde tutamamalı. Hiçbir zaman seni o mahkeme salonundaki gibi incitmemeli. Bunu öğrenmene izin vermek zorundayım. Sana yardım edemem. Kendi yolunu kendin bulmak zorundasın. Bulduğun zaman, bana geri döneceksin. Beni mahvedecek değiller, Dominique. Seni de mahvedecek değiller. Kazanacaksın, çünkü kendini dünyadan özgür kılmak için en zor savaşma yolunu seçtin. Seni bekleyeceğim. Seni seviyorum. Bunu, bekleyeceğim o uzun yıllar için söylüyorum. Seni seviyorum, Dominique."
