Herkese nasip olmaz. Fazlasıyla sevenler, biraz da olsa eksik yönleriyle sevmek için çabalasalardı keşke. O zaman aşk denilen şu illetin, daha yaşanılası olduğunun kanısına varırdık.
Çünkü insanlar buna layık. Gelişigüzel geliyorlar, gitme nedenleriyle kişiliklerini belirliyorlar. Biz sadece onlara fırsat tanıyor, ne mal olduklarını izliyoruz.
O kadar iyi niyetli insanlarız ki içimizde, geçmişte açılan yaralarımızı taşırken, hayatımıza yeni gelen insanı kendimiz gibi zannedip ederinden fazla seviyor, ona ederinden fazla değer veriyor, alışıyoruz. Kısacası değer vermek bize yakışmıyor.
Bir gün her şey biter. Biz bile bittik. Ne bitmeyecek ki? İstediğin kadar çok sev, gidecek. Ucunda ölüm olduğu halde ölümsüzmüşüz gibi davrandığımız bu dünyanın bile sonu gelecek.