Ne dolu tarafı o bardağın
Ne boş tarafı unrumda
Içimi en çok kemiren bir gün kırılacak tarafı..
Kayıp
Zaman,ellerini yakamdan tutup beni savurmayı da nereden çıkardı?
Şaşkınlığım bir dağın arkasına saklanan bulut misali
Hani öfkeden delirecekti asfaltı eskiten ayaklarımızın tozu?
Hani gözleri kör,kulakları sağır edecekti?
Ebedi bir sükut zindanında bekleyen ziyaretçi olmakta nereden çıktı?
Yol neredeydi?
Yön kimdi?
Hiç yazılmamış bir hikayenin
Bardağın boş tarafı gibiyim, kimse doldurmuyor, kimse tamamlamıyor eksiğimi. Bardağın dolu tarafı gibiyim, kimse boşaltmıyor taşan acılarımı, boğuluyorum.
Kendim...
Bu öfkeli bakışlar ardına saklanan her şeyi, gözlerinin önüne sermeyi o kadar isterim.
Aması başaramam, soyut bu somuta taşıyamam.
Nedense huyum bu kurutamam, kendimi kandırmayı başaramam.
Yok, yok aman ha, haddimi aşamam, kendimi karşıma alamam,
Çünkü onu ben yenemem, kafa da tutamam, edemem.
Herkese gücüm yeter de, bi' bana bi' dişimi geçiremem.
Bu kaçıncı denemem, bu kaçıncı sıkıntı seviyem?
Bardağın dolu bi' tarafı var evet, ama ben onunla ilgilenmem.
