Barış

Bakışları sanki, “hepinizi seviyorum, kimseye bir kötülük yapmadım, neden acı çekiyorum? Yardım edin bana,” diyordu.

"Tanrı'ya inanmıyorum," dedi.

“Ama sen ustaca yapılmış bir saatin parçalarıyla oynarken, bu saatin ne işe yarayacağını anlamadığı için onu yapan ustaya inanmadığını söylemeye cüret eden küçük bir çocuktan daha aptal ve akılsızsın."

Evet, insanlıkta inanılacak hiçbir şey kalmadı. Öyle bir insanlığın malıyız ki, değer verdiği bütün kavramlar kanla yıkanmış, barış diye açtığı bütün yollar kan göllerine dönüşmüş, mutluluk diye sunduğu her şeyin gölgesi ölümle damgalanmış.

On dört yaşında körpecik bir kızı kurban ettik barış uğruna, iyi bok yedik.

Bu sana hiç uygun olmayan bir şey. Bu gürültülü hayat ve sefahat...

Bu arada, itiraf etmek gerekir ki özgürüm.