Kaba adamların kalın sesi örtmüştü ülkeyi.Güzellik, insanların gelecek düşlerinden çoktan çıkmıştı.Kimsenin ortak türküsü yoktu ve kimse türküsünü bir başına söyleyemiyordu.Bir yere gitmeden, gelecek birisini bekliyordu herkes.Koro halinde susuluyordu ve yalnızca yüksek sesle konuşanlara inanır olmuştu insanlar.İncelik yalnızlığa dönüşe dönüşe bitmişti.Şiddetin coğrafyasında elbette gökyüzü bir lükstü ve ancak yağmur yağınca anımsanıyordu.Gittiği en büyük uzaklık evinden işi olanlara ne aşk, ne özgürlük ne de barış anlatılabilrdi.
Doğu kilisesi ve temsilcileri bütün dünyanın patriği, dört yüzyıl esaret altında yaşayan kiliseleri Rusya'yla ve kendi aralarında barış içinde yaşamıştır, yani din işlerinde: Büyük karışıklıklar, sapkınlık mezhebi yandaşları, raskolnikler yoktu, bunun için ortam da yoktu. Ama bulunduğumuz yüzyılda, özellikle son yirmi yılda Büyük Doğu savaşından sonra çürümüş bir cesetten yayılan iğrenç kokular geliyor sanki...
Sayfa 725 - Yapı Kredi Yayınları
İnsan hareket halinde bulunduğu zaman, bu hareketine her zaman bir amaç yükler. Bin beş yüz kilometre gitmesi için, bin beş yüz kilometrenin sonunda iyi bir şey olduğunu düşünmesi gerekir insanın. Kendinde yürümeye güç bulabilmesi için, insanın, adanmış toprağa ulaşma umudu taşıması gerekir.
"Seni hiçbir dünya telaşına değişmedim ben. Evlerin ve kalabalığın ağırlığını sana üstün tutmadım. Yoksulluğun acısından hafif bilmedim acını. Nereye gidersem gideyim seni yürüdüm hep. Sevincini bir barış, bir bayram sabahı gibi taşıdım içimde."
Hey gidi SAYGISIZ!
Muazzez İlmiye Çığ yazmış:
Dün gece geç saatte kişinin biri boyundan büyük söz etmiş:
“Türkçeden arapça ve farsça sözcükleri çıkarırsanız Türkçe kalmaz!”
Gibi köksüz bir söz savurmuş…
Bayramı da unutmamış, kutlamış.
(Önce yine farsça, arapça sanılan
Barış Diri - Yine gönlüm karardı..
''Yine gönlüm karardı
Oysa çok umutluydum
Yağmurlar dinecekti
Gökyüzü görecekti
Yine gönlüm karardı..''
"İslam barıştır" mantrasının neredeyse 1400 yıl önce modası geçmiştir. İslam'ın barış ve yalnızca barış olduğu süre yalnıza 13 yıldı... Günümüzdeki kökten dinci Müslümanlar için (tıpkı klasik İslam'ı geliştirmiş olan orta çağ din uzmanları için olduğundaki gibi) "İslam savaştır" demek daha doğru olacaktır. İngiltere'deki en radikal İslami örgütlerden birisi olan el Guraba, Londra'daki iki bombalamanın ardından şöyle bir açıklamada bulunmuştur, "terörün İslam'ın bir parçası olduğunu reddeden her Müslüman kâfirdir." Bir kâfir, inançsız birisidir (yani Müslüman değildir), ve kafir tahammül edilemez bir aşağılama kelimesidir...
İntihar eylemini gerçekleştiren bu genç adamların, İngiltere'deki Müslüman toplumunun ne aşırı ucunda oldukları ne de inançlarının acayip ve aşırıcı bir yorumunu izledikleri, aksine Müslüman toplumunun merkezinden geldikleri ve İslam'ın yaygın yorumuyla hareket ettikleri söylenebilir mi?
"Günümüzde Müslümanların çok büyük bir çoğunluğu hayatlarını şiddete başvurmadan yaşamaktadır, çünkü Kuran esasında bir 'seç beğen al hepsi aynı fiyat' benzeri bir şeydir. Eğer barış istiyorsanız, barışçıl ayetler bulabilirsiniz. Eğer savaş istiyorsanız, kavgacı ayetler bulabilirsiniz.”
Bir millet için en büyük tehlikelerden biri barış ve dostluk afyonu yutarak uyumaktır.Büyümek istemeyen millet küçülmeye mahkumdur.Saldırmayan millete saldırılır.
Sayfa 31 - Ötüken NeşriyatKitabı okuyor
Haberler, eğlence, eğitim ve güzel sanatlara bakan Gerçek Bakanlığı; savaşlarla ilgilenen Barış Bakanlığı; yasa ve düzeni sağlayan Sevgi Bakanlığı ve ekonomi işlerinden sorumlu Varlık Bakanlığı. Bunların Yenisöylem'deki adları Gerbak, Barbak, Sevbak ve Varbak'tı.
Sayfa 14Kitabı okuyacak
Bu bizim duamız
Bu bizim duamız
Dünyada barış
Sayfa 140Kitabı okudu
