«İncinen insanın gözü kara olur.»
Sayfa 193 - BERFİN YAYINLARI 2. BASIMKitabı okudu
İnsan unutandır ve unutulmaya mecbur olandır…
Çocukken şöyle dua ederdim Tanrı’ya:
Tanrım bana hiç erimeyen,
Kırmızı bir bonbon şekeri yolla.
Eski tül perdelerden gelinlik biçerdik
Kardeşimle kendimize durmadan,
Olmayan çayları,
Olmayan fincanlardan içerdik.
Olmayan kapıları açardık,
Olmayan ziller çaldığında.
Siyah papyonlu olurdu mutlaka
Resim defterimizdeki damat.
Yedi günde yarattığımız
İsteyen kendini etiketleyebilir :))
Dilinin ucuna geleni korkusuzca söyleyiveren, yalın bir iç yapısı vardı.
Sayfa 37 - BERFİN YAYINLARI 2. BASIMKitabı okudu
«Vallahi geç de kalsak, erken de gelsek, değişen bir şey yok ki ortada.»
Sayfa 8 - BERFİN YAYINLARI 2. BASIMKitabı okudu