“Hep başlangıç olmalı Jose Antonio; sevgide daima başlangıç olmalı; daima sevmeye yeni başlamış gibi olunmalı.”
Miguel De Unamuno’yu çok seviyorum. “Üç Örnek Öykü ve Bir Önsöz”, “Günlükler”, “Aşkın Hücumu” ve şimdi de “Ölümün Aynası” ile kendimi adım adım “Yaman Adam” ve “Sis” kitaplarına hazırlıyorum.
Ölümün Aynası bir öykü kitabı. İspanyol edebiyatının kendine has hareketli ve dramatik dili Unamuno’da da haylice fazla. Tüm öykülerinde iyi bir dram mevcut. Özellikle ölüm ve yalnızlık teması. Zira onun için ölüm, mutlak bir şey, hayat bir gün biter. Bununla beraber, yaşayabilmek için gereken şey, ölümden sonra bilincimizin hayatta kaldığına inanmaktır. Bu düşünce bana çok yakın geliyor, ölsek bile ruhun hala nefes almalı, bir şekilde var olması muazzam bir şey bence. Şu anda yaptığım tam olarak bu.
Unamuno’nun okur için bir şeyler söylemesi, zaman zaman okuru uyararak daldığı uykudan uyandırması, önemli bir not bırakması bir okur olarak çok leziz bir his bırakıyor içimde. Bu yüzden bu kitabını da keyifle okudum ve benim için İspanyol edebiyatının en başarılı isimlerinden biri kesinlikle.