Nikola Tesla'nın doğduğu Sırbistan'daki küçük evinden başlayıp son nefesini verdiği New York'taki otel odasına kadar sizi bu çılgın mucidin peşinden sürükleyen detaylı bir biyografi.
Yazarın da Tesla gibi Sırbistan'da doğup Amerika'ya göç etmiş biri olmasının kitabı daha derin bir hale getirdiğini düşünüyorum.
Tesla, elektrik çağını başlatan adam, çok farklı bir kişilik. Her bilim insanı gibi çalışkan ve kendini bilime adamış birisi ama onu Tesla yapan birçok farklı özelliği barındırıyor.
Hayalperest birisi, ömrü boyunca üzerinde çalıştığı elektrik onun için oksijen gibi bir şeye dönüşmüş, insanları elektriğin tehlikeli olmadığına ikna etmek için kalabalıkların önünde vücudundan yüz binlerce volt akım geçirmiş biri.
Yaşadığı dönemin çok ilerisinde olan fikirlerini insanlığa aktarmaya çalışırken bir sürü rakip ve belki de onu en yalnız hissettiren şey olan başarı çıkıyor karşısına.
Geçirdiği ağır hastalıklar, tüm çalışmalarıyla birlikte yanıp kül olan laboratuvarı, kendi fikirlerinden esinlenen insanların ödüllere layık görülmesi ama onun değerinin çok çok geç anlaşılabilmiş olması, büyük fikirlerini hayata geçirmek için aldığı maddi destek ile kurduğu dev kulenin getirdiği büyük başarısızlık...
Bu çılgın mucidin hayatı okunmaya değer.
Oğuz Atay'ın Tutunamayanlar'dan sonra okuduğum ikinci kitabı. Bence Oğuz Atay okumaya bu kitapla başlanmalı. Yazara alışmak için daha iyi olur kanısındayım. Kitap 8 farklı öykü içeriyor. Benim en beğendiklerim Beyaz Mantolu Adam ve Korkuyu Beklerken oldu. Günümüz öykü kitapları gibi değil. Genellikle öyküler içerik arttırılsa roman olabilecek şekilde kurgulanmış. Özellikle Korkuyu Beklerken kısa sürdüğü için üzüldüm. Okurken roman okur gibi bağlanmışım öyküye. Öykülerde yalnızlık ve başarısızlık havası hakim. Ben okurken çok keyif aldım. Tavsiye ederim.
Biz de doğduğumuzdan beri hiç ferahlık, sağlık, huzur ve mutluluk yaşamamış olsaydık, bugün onları kaybettiğimize üzülemeyecek, o mutlulukların eksikliğini dahi hissedemeyecektik. Bir zamanlar şifayı tattığımız için, hastalıklar şimdi daha fazla incitiyor. Bir zamanlar başarıya erdiğimizden, başarısızlık daha ziyade sarsıyor. Evimizde bir huzursuzluk olduğunda, bir zamanlar huzurlu olduğumuz için daha çok esef duyuyoruz. Hâlbuki ev hayatımız hep sıkıntılarla geçmiş olsaydı, şimdi var olan o sıkıntıyı
hissedemeyecektik. Hatta eskiden daha sıkıntılı günler geçirmiş olsaydık, şimdi yaşadığımız sorunlar, bize sorun olarak gözükmeyecekti.
Kitapda raif efendinin gencliginde bir tabloda buldugu ask ve bunun arayisi icinde buldugu askin tamamen her hucresinde incelemesi ve onsuz hayattan bikkinligini ve basarisizlik icinde oldugunu dusunduren bir kita
Yarışlarda kazanmaya koşan bir yarış atı gibiyiz. Ne dinlenmeyi biliyoruz, ne de ara duraklarda durmayı. Sürekli son sürat hızla gidiyoruz. Hayattan hiç zevk almıyoruz. İşçi de işveren de it gibi çalışıyor. İkisi de köle. Sistem sadece başarı istiyor, başarılı olmayanı ise adam yerine koymuyor. Çünkü başarısızlık kendimizde psikolojik ve ruhsal tahribatlar yaratıyor. Bu da hayatın anlamsızlığına, gereksizliğine ve sıradanlaşmasana sebep oluyor.
Başarı aç kurt gibi hiç doymuyor, sürekli yemek yemek istiyor.
Bu durum bizleri insanı değerlerimizden mahrum bırakıyor, bizleri yalnızlaştırıyor ve bitkin bırakıyor.
Beynimiz ve vücudumuzun da dinlenmeye ihtiyacı vardır.
Gerekli ve tatlı yorgunluklara,
Bazen yapmama özgürlüğüne,
Paylaşmaya ihtiyaçlarımız vardır.
Sürekli pozitivist olmaya çalışmayın. Böyle olursanız hayatınızdan bezersiniz.
Negatiflik de gereklidir.
Toparlanıp, daha güçlü hayata tutunmak adına.
Bizler yarış atı olamayız.
Bu dünyaya yaşamak için geldik.
Kitap, sizin açması yönünden iyi.
Teşekkür ederim.
Okunsa da Olur Okunmasa da!
Yekta Kopan'ın Aşk Mutfağından Yalnızlık Tarifleri isimli öykü kitabının Sait Faik hikâye armağanı kazanmasını yadırgadığımı belirtmeliyim. Bildiğimiz temaları tekrar etmekten, bireysel deneyimleri yazıya aktarmaktan başka bir şeye benzemeyen bu öyküler oldukça vasat ve sıkıcı.
Bununla birlikte Kopan'ın kitabı vasatı aşamıyor. Son dönem
