Bütün sanatlar gibi edebiyat da hayatın yetmediğinin itirafıdır.
Çok kalabalık oluyoruz, kim olduğumuzu bulmaya çalıştığımızda.
– Ricardo Reis, Lirikler
Sayfa 51 - KIRMIZIKEDİ
"... okuduğum kitapların hiçbirini hatırlamıyorum; çünkü okumak, kendi düşüncemin, kendi düşlerimin bir yansısıydı, daha doğrusu düşe teşvik..."
Sayfa 43 - Mahrem sayfalar ve öz-yorum (İngilizce)
Her şeyi ertelemekle geçiyor hayatım
Kendi içimde birçok kişilik yarattım. Durup dinlenmeden kişilikler yarattım.
Yapaylık, doğallıktan yararlanma tarzıdır. Asla kısıtlanmamış kimse özgürlüğü hissedemez.
Bir şey söylemeyi seviyorum. Gevezelik etmeyi daha fazla. Kelimeler benim için dokunulabilen cisimler, görülebilen denizkızları, cisimleşebilen tenselliklerdir. Belki de bunun nedeni gerçek
tenselliğin benim için hiçbir öneminin olmamasıdır.. .
Sayfa 97Kitabı okudu
Ne gerek var piyanoya?
Kulağımız var ya
Ve seviyoruz ya doğayı.
Sayfa 88
Kendimle arama sızan bu mesafe neyin nesi?
"Ben, hiçim.
Asla hiç olmayacağım.
Hiç olmayı isteyemem.
Bu bir yana, dünyanın bütün düşlerini taşıyorum içimde."
15
Bu dünyaya benzeyen ama başka sakinlerin mesken tuttuğu bir dünyayı kendi etrafımda yaratma yönündeki eğilimim asla eksik olmadı.
Sayfa 13 - Sel yayıncılıkKitabı okudu
Yavaş yavaş kişilik değiştiriyorum; yeni kişilikler yaratma, taklit etmenin, dünyayı anlamanın ya da dünya anlaşılabilirmiş gibi yapmanın yeni tarzlarını yaratma yeteneğimle zenginleşiyorum (evrim burada olsa gerek).
pdfKitabı okudu
Hepimizin iki hayatı var:
Gerçek olanı, çocuklukta düşünü kurduğumuz,
Yetişkinlikte, pus perdesi üzerinde düşlemeye devam ettiğimiz hayat;
Sahtesi ise başkalarıyla paylaştığımız,
Pratik yaşam, yararlı yaşam,
Sonunda bir tabutun içinde biteni.
Uçurumdur benim çitim
Ben olmanın ölçüsü yok.
Sayfa 69Kitabı okudu