"Annelerin oğulları için yaptığı ne varsa yaptı bizim için.Hastalanıp ateşlenerek yatağa düştüğümde gelip alnıma ıslak bez koyan oydu, ateşimi ölçmek için kıçıma termometre sokan oydu; su, meyve suyu, üzüm, kurabiye getiren oydu, uykusundan kalkıp nasıl olduğuma bakmak için geceliğiyle yanıma gelen oydu.
Her zaman oradaydı, biliyorum, ancak anımsayamıyorum.
Bana kitap okuduğuyla ilgili hiçbir anım yok, dizlerime yara bandı yapıştırmasını, okulun kapanış törenine gelmesini
anımsayamıyorum.
Nasıl olabilir bu?
Beni kurtarmıştı, çünkü o olmasaydı çocukluğum babamla tek başıma geçerdi ve er ya da geç şu veya bu şekilde canıma kıyardım.Ama annem oradaydı, babamın karanlığını dengeliyordu; şimdi yaşıyorum ve yaşarken mutlu olmamamın çocukluğumdaki dengeyle ilgisi yok.Yaşıyorum, kendi çocuklarım var, onlarla ilgili temelde ulaşmaya çalıştığım tek başarı da babalarından korkmamalarını sağlamak."(269)
Serinin üçüncü kitabı olan Çocukluk Adası ile Karl Ove Knausgaard okumalarım devam ediyor.Serinin en sevilen kitabı Âşık Bir Adam olmuş gördüğüm kadarıyla.Ben en çok ( şimdilik) Çocukluk Adası'nı sevdim.
Knausgaard'ın kitaplarında olağanüstü şeyler olmuyor.Günlük yaşamını anlatıyor, tüm ayrıntılarıyla.Sıkılanlar olabilir, ben asla sıkılmıyorum.️
Knausgaard'ın babası son derece baskıcı, çocuklarında korku yaratan bir baba.
Anne, babanın sertliğini daha dayanılabilir kılsa da çocukları ile baba arasına hiçbir şekilde girmiyor.
Karl Ove'nin çocukluğundan, ergenliğine giden yolda babası ile yaşadıkları içimi sızlattı.
Beyza ‘ya teşekkür ederim. O olmasa bu kitabı büyük olasılıkla en az 1 yıldan önce
