Zarif her kitabında başka bir konuda yazıyor. Bir ressam gibi düşünüp söylemiş. Resim sanatını icra edenlerin duygu dünyasını öğretiyor bu kitapta. Okurken hiç bilmediğim bir alanda ressamların duygularını paylaşabiliyorsunuz. Ne kadar yüce bir gözlem gücü var bu yazarın? Bir kez daha hayran oldum. Vergi külliyatının her evde olması gerektiğini düşündüm. Hayatın mucizevi bir zenginliği var. Ressamın ve modelin duyguları zamana çok değişti, çok evrildi. Onlarla birlikte okuyucu da hiç bilmediği duygularla tanışıyor. Hayat bir mucize. Acı çekerken de öyle, Tanrıya inanırken de, Tanrıdan kaçarken de. Hayat ı sorgulamak ve bir yarıda bulunup iyi-kötü diye damgalamak hepimizin olgunlaşma sürecinde yaşadığımız bir durum. Oysa içindeki milyonlarca renk ile hayat kendini sürekli yeniden yaratıp bir mucize ortaya koyuyor. Yazar bunu görüp öyle bir kurguya sunmuş ki kitapta, şapka çıkarıp saygıyla eğildim. Kutsal kitapların didaktikliğindense edebî değeri zirveye ulaşmış eserlerin insana Tanrıyı daha çok hissettirdiğini fark ettim. Zarif, "öz" ile bağı sağlam bir kalem Zweig. Hayatı anlamak için, her olayda muhteşemliği görebilmek için bu kitap okunmalı. Sıradan dediğimiz hayatlar da özel, kötü dediğimiz olaylar da öğretici, en basit duygular da yüce... Hayat mucize!
