Akış
Ara
Mesajlar
Bildirimler
19
Kaydedilenler
21
Ne Okusam?
Profil
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.17
Peki ya evrende yalnızsak?
Bir gün aklıma şu tuhaf düşünce geldi; "Peki ya evrende yalnızsak?" Aramızda en kuşkucu olanlar bile, belli belirsiz bir şekilde, Dünya dışı halkların var olabileceği ve biz, Dünya insanları, başarısız olursak başka bir yerdeki, belki de çok uzaktaki, zeki varlıkların başarılı olacağı fikrine sıcak bakar. Ve bu düşünce çok iç rahatlatıcıdır... Ama ya yalnızsak? Gerçekten yalnız? Ya uzayın sonsuzluğunda canlı ve zeki başka hiçbir şey yoksa? Ya bütün gezegenler Güneş sisteminde gözlemleyebileceğimiz gezegenler gibiyse... Çok soğuk ya da sıcaklarsa, gaz halinde olan magmalardan veya kayalık yığışımlardan oluşmuşlarsa? Ya Dünya üzerindeki deneyim başka hiçbir yerde gerçekleşemeyecek kadar olağanüstü bir dizi rastlantı ve tesadüften ibaretse? Ya bu, eşsiz ve tekrarlanması mümkün olmayan bir mucizeyse? Bu demektir ki, başarısız olursak, gezegenimizi yokedersek (ki bir süredir nükleer güç, hava kirliliği vb. sayesinde bunu beceriyoruz) başka hiçbir şey varlığını sürdürmeyecek, geriye hiçbir şey kalmayacaktır. Bizden sonra, belki de aynı partiyi tekrar oynama olasılığı olmaksızın "the game is over" yazısını göreceğiz. Belki de biz en son şansız. Öyleyse hatamız korkunç olur. Dünya dışı canlıların var olmaması, var olmalarından çok daha rahatsız edici bir fikirdir... Ne sersemletici bir konu ama. Ve aynı zamanda ne büyük bir sorumluluk. Belki de en yıkıcı ve en eski mesaj işte budur; "Evrende belki de yalnızız ve şayet başarısız olursak başka hiçbir yerde hiçbir şey var olmayacaktır."
Edmond Wells,
Mutlak ve İzafi Bilgiler Ansiklopedisi, V. Cilt
Anaksimandros ve başkaldırının erdemleri
Rovelli’ye göre kesinliği kabul etmeme kabiliyeti sayesinde bilim dünyaya her defasında yeni bir gözle bakabiliyor. Başkaldırının nasıl bir erdem haline gelebileceğini ve eleştiriye açıklığın yaratıcı sonuçlarını hatırlatmasıyla bile okunmayı hak ediyor
Miletli Anaksimandros MÖ 6. yüzyılda her şeyin
V’eda
Gerçekliğin içinde veya hayalimde bile değilken neredeyim ben? Ne aradığıma dair herhangi bir fikrim yok. Belki de böylesi iyidir derken o kadar uzaklara düşüyorum ki kendimi labirentin en başında buluyorum. İşte öylesine uzak yaşadığım duruma, öylesine uzak şeylere karşı bir ilgi uyanıyor içimde. Dikkatlice sokulup kulak kabartıyorum. Koyu
Tam olarak düşündüğüm.
Bir idolüm yok benim. Bir önderim, bir liderim yok. Elbette insanlığın özgürlüğü için mücadele edenlere saygım var. Ama saygıdan öte kimseye hiçbir borcum, minnetim yok. Herkese ve her şeye eleştirel yaklaşıyorum. Bilime, diyalektik metaryalizme inanıyorum.
İnsanların kendi düşünce, ideoloji ve inançlarını başkalarına dayatmalarına karşıyım.
Değerli 1K Okurları!
Yaklaşık 1 ay önce bir etkinlik düzenlemiştik;
İslam Düşüncesi Üzerine Kitap İncelemelerİ.
Bu bağlamda İnceleme yapan arkadaşların iletilerini ayrı zaman dilimlerinde paylaştım.
Şu an hepsini bir araya getirdim ve sizlerle paylaşmak istiyorum tekrardan:)))
Öncelikle;
İnceleme zahmetinde bulunup da değerli vakitlerini
İnsan Hakları Evrensel Bildirgesi
Madde 1
Bütün insanlar özgür, onur ve haklar bakımından eşit doğarlar. Akıl ve vicdanla donatılmışlardır, birbirlerine kardeşlik anlayışıyla davranmalıdırlar.
Madde 2
1. Herkes ırk, renk, cinsiyet, dil, din, siyasal ya da başka türden kanaat, ulusal ya da toplumsal köken, mülkiyet, doğuş veya başka türden statü gibi herhangi bir ayrım
■ Ateşli bir şekilde savunulan görüşler asla iyi bir temele dayanmayan görüşlerdir; gerçekten de şiddetli duygusallık, görüş sahibinin rasyonel kanıtlardan yoksun olduğunun bir göstergesidir. Politika ve din konularındaki görüşler hemen hemen tümüyle aşırı duygusallık ile bağıntılı olan türdendir.
■ Araştırmacıların üzerinde anlaştığı konular
Bir Yudum Kitap
Bazen takılıp kalıyoruz. Bir yere bir insana bir işe vesaireye. Sanki hiç kurtuluş yokmuş gibi geliyor. Zihnimizde inşa ettiğimiz cam kafeslerin içindeyiz. Parmaklıklar görünmüyor hâliyle. Herzog, "Her şeye rağmen ağır basan tek bir düşünce var: Buradan uzaklaşmak. İnsanlar beni korkutuyor." der. Bazen bırakıp gitmek iyi gelir sevgili