Bazı insanlar sevilmez. Hani, kötü de değillerdir aslında. Ama sevilmemekten ziyade hırçındırlar. Oysa kimse bilmez onların saçları okşanırken nasıl yumuşadıklarını. Kimse istemez onlara dokunmayı. Oysa bilseler, dünyanın en masumlarıdır. Eğlenceli olurlar özlerinde. Şakayı bilirler, gülmeyi severler. Onu seven nadir bir kaç kişinin yanında onu bir görseniz, öyle çok seversiniz ki aslında. Ama suskundur kalabalıkta. Yanlış şeyler söyleyip, iyice itilmekten korkarlar. Dışarıdan sert görünürler biraz. Çünkü artık kendini savunmaktan başka çaresi yoktur. O, kendi hüznünde boğulup susarken, insanlar onun kendini bir şey sandığını zanneder. Aslında buna da ağlar, ama içinden çıkmaya cesareti yoktur artık. Evet, bazı insanlar sevilmez. Hani kalbini alıp baksan güzelliğine ağlayacağın insanlardır aslında onlar. Belki de bu yüzden sevilmezler. Herkesin aksine, güzel kalpli oldukları için. Farklılığı sevmez insanoğlu, bu yüzden bazı insanlar sevilmezler.