Şehrin kıyısında, ufacık bir derenin kenarında, dalları suya sarkan ihtiyar bir söğüt ağacı vardır. İlkbaharın başlangıçlarında bu söğüdün dallarına bir dişi kırlangıç gelip kondu; derenin bir başından bir başına yıldırım gibi uçan, beyaz göğüslerini suya dokundurarak şeffaf kanatlı küçük böcekleri yakalayan diğer kırlangıçlara bakmaya başladı.
"İnternet çağında radyo mu dinliyorsun? " diyenlere inat "Evet dinliyorum yoksa bu güzel besteye nasıl denk gelirdim " 😊 Şiir içime işlemiştir de seslendirmeyle bir başka güzel...
youtu.be/K3FZnyvm3Ds
....
KUŞLU GAZEL
Koyup zarfın içine, üstünü acıyla pulladım
Sana bir sevinçlik menevişli kuş yolladım
Son kuşlarımdı bunlar, dedim telef olmasın
Geçti artık göğsümde kuş barınmaz anladım
Esti rüzgâr bozuk bozuk, örselendi yüreğim
Eksik gedik nem varsa ezberden tamamladım
Bende sönen şavkıması sürsün diye yaşamın
Bu kuşları senin için gözlerimde sakladım
Kim sürmüş Altıok Metin dünyanın sefasını
Kirletilmiş bir zamanı yürürken adım adım
Metin ALTIOK
‘Görmek zaman ister.’
.
Eva Meijer bir adanmışlık hikayesi sunuyor bize.Gwendolen (Len) Howard’ın hayatını..Varlıklı bir ailede doğup ona çizilen hayatın dışında,kendi tercihlerini seçerek,yeni bir hayat kuran kadını..
.
Len Howard önce kemanıyla Londra’da buluyor kendini.Ailesinden uzak ama özgür.Kalabalığın peşinden gitmiyor.Çok sevdiği müziği de yanına katıp; başka bir dünyanın kapılarını açıyor: Kuşlar.
.
Kuşları hayatına uydurmuyor,o kuşların dünyasına misafir olmayı tercih ediyor.Onların ne kadar bireysel olduğunu gözlemliyor,ne kadar zeki hatta duygusal olduklarını..Ve bunları yaparken bizlere şu iki kavramın önemini gösteriyor: emek ve saygı.
.
Meijer,bu hayatı romanlaştırırken;sıkmıyor-zorlamıyor kelimeleri.Howard’ın baştankara kuşu Yıldız ile deneyimlerini Howard’ın yazılarından alıyor,sağlam ve hareketli bir kurgu oluşturuyor.Sonsöz ile de bilgilendiriyor.İlgi çekici bir hayatı,daha da parlatıyor..
Doğuştan genital bir bozukluğu olan Jane Chisolm zor bir dünyanın ona dayattığı her şeyle bir yolla başa çıkıp, kendini kendince var etmeyi başaran bir kadın. Başka bir dünyaya ait adeta ama bu dünyadaki yerini talep etmekten, bunun için savaşmaktan bir an bile vazgeçmiyor. Kıran kırana, kanlı bir savaş değil onun yürüttüğü. Kabullenişle, sükûnetle, iyi niyet ve azimle yürütülen bir savaş. Öldürmeden ama hayatta kalmayı hep başararak.
O ileride bütün dünyanın "bu Martin Eden kimdir?" diyeceği ünlü bir yazar olacaktı ama bunun öncesinde gemi işçiliğini bırakmalı,günde 3 saat uyumalı,imkansız bir aşka tutulmalı,aç kalmalı,çok aç kalmalı (aslında onu aç iken besleyen yapıtlarıydı ve o bunlara herkesten çok inandı.),hasta olmalı ve herkes tarafından terkedilmeliydi. Hayatının en rahat zamanında ise kendine yapılan tüm yaltaklanmalara "Neden beni beslemediniz" cümlesini beynini kemiren kurtçuklar misali içinde söyleyip durdu ve kimseyi affedemedi en sevdiğini bile.
Martin Eden bence bir imkansızın kitabı,büyük çabaların,özverinin ve savaşın kitabı. Yalnız duygusal zekam daha mutlu bir son isterdi o başka :) Bu güzel kitabın içerisinde bulunan harika şiirle sizi başbaşa bırakırken acaba Jack London'ın diğer kitapları ile devam mı edeyim yoksa başka bir yazara mı geçeyim sorusunu cebime koyarak uykuya geçiyorum :) Sevgiyle kalın. "bitirdim,
bir kenara bıraktım lavtayı
mor yoncalar arasında
salınıp duran gölgeler de,
şarkılar da,
bitecek yakında.
bitirdim... bir kenara bıraktım lavtayı
çiy düşmüş çalılar arasında
seher vakti öten
ardıç kuşları gibiydim.
şimdi sesi kısılmış,
yorgun bir bülbülüm.
tükettim şarkıları,
dikkatle söyleyerek.
bitirdim..."
Martin EdenJack London · Akvaryum Yayınları · 201293.2k okunma