"Başkasının acısını insan nasıl olup da kendininkinden daha kolay hissedebiliyordu? Belki kendi acısı öldürücü olabileceği için. Onu patlamaz kutuya koyup vicdanınızın en dibine saklıyordunuz. İçindeki anılar ancak fırtına koptuğu zaman kıpırdayacak biçimde."
Başkalarının ölümüne karar verenlerin, başkasının acısı üzerinden kendilerine politik kariyer biçenlerin, ölü bebek gövdeleri üzerinden güvenlik vaat edenlerin insan değil bir makine olduklarını sanıyorum. Yüzlerini sıyırsak altlarından robotik aksam görünecek.
***
Şu yeryüzünde, sağırlar, körler ya da deliller varken, insanda nasıl idealler olabilir? Bir başkasının göremediği günışığına ya da duyamadığı sese nasıl sevinebilirim?
***